امام صادق(ع) ضمن روایتی به عملی اشاره کردند که ثواب آن در قرآن نیامده است، در حالی که به فرموده ایشان ثواب هر عمل نیکی در قرآن وجود داد. این روایت در جلد هشتم کتاب وسایل‌الشیعه شیخ حر عامِلی، یکی از کتب چهارگانه (اربعه) و معتبر شیعه به نقل از تفسیر علی بن ابراهیم قمی آمده است.
امام صادق(ع) فرمود: هیچ عمل نیکویی بنده انجام نمیدهد مگر آنکه ثواب آن در قرآن است، جز نماز شب؛ پس خداوند به دلیل عظمت جایگاهی که نزدش است، ثواب آن را نشمرده است و فرموده است: پهلوهایشان از خوابگاه‌ها جدا مى‌‌شود [و] پروردگارشان را از روى بیم و طمع مى‌‌خوانند.
متن اصلی روایت:
مَا مِنْ عَمَلٍ حَسَنٍ یَعْمَلُهُ الْعَبْدُ إِلَّا وَ لَهُ ثَوَابٌ فِی الْقُرْآنِ إِلَّا صَلَاةَ اللَّیْلِ فَإِنَّ اللَّهَ لَمْ یُبَیِّنْ ثَوَابَهَا لِعِظَمِ خَطَرِهَا عِنْدَهُ فَقَالَ تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ یَدْعُون.(سجده۱۶) / وسایل‌الشیعه، ج۸، ص۱۶۳
