هنینک ریکه، مدیر برنامه «روابط فرااقیانوسی آلمان و ایالات متحده آمریکا» در اتاق فکر «انجمن آلمانی برای سیاست خارجی» در گفت‌وگو با دویچه‌وله گفت: برای آمریکا فعالیت‌های اتمی ایران هرگز به تنهایی مهمترین مسئله نبوده است. برای آمریکایی‌ها همواره یک مجموعه اتهامات علیه ایران مطرح بوده است. به عنوان مثال حمایت ایران از گروه‌های خشونت‌طلب شیعه در کشورهای همسایه؛ تهدید اسرائیل و به رسمیت نشناختن آن به عنوان یک کشور مستقل؛ وضعیت بد حقوق بشر در ایران؛ تنش با عربستان سعودی؛ نقش ایران در سوریه و عراق که موقعیت استراتژیک ایران را بهبود بخشیده است.
آمریکایی‌ها می‌خواهند با همه اینها مقابله کنند. توافق اتمی با ایران از دید آمریکا قرار بود ابتدا پاسخی برای برنامه اتمی ایران باشد تا شرایط مذاکره بر سر سایر موضوعات هموار شود. این انتظار اما برآورده نشد.
وی در پاسخ این سوال که سیاستی که ایالات متحده آمریکا درقبال ایران در پیش گرفته چقدر واقع‌بینانه است؟، تصریح کرد:
این سیاست بسیار ساده‌لوحانه است. ایرانیان هرچند از دولت خود شکایت دارند، اما در مجموع علیه جمهوری اسلامی نیستند. از آن مهمتر آنها بسیار ملی‌گرا هستند و از دخالت خارجی در کشور خود متنفرند.
این واقعیت که ایالات متحده و انگلستان سال ۱۹۵۳ میلادی یک نخست‌وزیر منتخب دموکرات (مصدق) را سرنگون کردند و شاه مستبد را به قدرت برگرداندند، در ایران هرگز فراموش نشده است، این را هر دانش‌آموز ایرانی می‌داند.
