سید عبدالله انوار استاد نسخه‌شناسی، ریاضی‌دان و متخصص متون کهن ریاضی با اشاره به تصمیم شورای شهر تهران مبنی‌بر تغییر نام خیابانی در شمال شهر به نام او، اظهار کرد: من تا این لحظه که گفتگو می‌کنم نسبت به این تصمیم‌گیری اطلاعی نداشتم و اکنون مطلع شدم.
استاد پیشکسوت نسخه‌شناسی کشورمان با اشاره به بیتی از دیوان حافظ مبنی‌بر اینکه « از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است/ وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است»، گفت: من شخصا با تغییر نام یک خیابان به نام خودم مخالف هستم، اما اگر شورا نسبت به این موضوع رأی‌گیری کرد و رأی آورد به خودشان مربوط است، زیرا من نمی‌توانم با رأی آن‌ها مخالفت کنم.
وی با بیان اینکه انسان در ایران هر چه گمنام‌تر باشد، بهتر است، افزود: من از این کارها خوشم نمی‌آید و یکی از شرایط زندگی من این بوده که همیشه منزوی باشم و هیچ کجا اسمی از من نباشد.
انوار تصریح کرد: نامگذاری خیابانی به نام من، که من نمی‌دانم کجاست تأثیری برای من ندارد و حتی اگر یک خیابان مشهور را هم به نام من نامگذاری کنند، تأثیری برای من نخواهد داشت، زیرا معلوم نیست که من تا هفته دیگر زنده باشم.
استاد نسخه‌شناسی و متون کهن ریاضی با تأکید بر اینکه نامگذاری خیابانی به نام من هیچ اولویتی برای شهر تهران ندارد، تصریح کرد: کسی مرا نمی‌شناسد و مُعَرِف باید اعرف از مُعََرَف باشد و چیزی که معرفی می‌شود باید به وسیله مُعَرِف، خیلی معروف شود، در حالی که من معروف نیستم که قرار باشد آن خیابان به وسیله من معروف شود.
وی با تأکید بر اینکه اگر خیابان را به نام من نامگذاری کنند، ناراحت می‌شوم، افزود: علت این ناراحتی این است که دیگر من از گمنامی خارج می‌شوم، در حالی که یکی از شروط زندگی من منزوی زیستن بوده است.
انوار خاطرنشان کرد: این شهر هزاران مشکل همچون آلودگی هوا، ترافیک و آسیب‌های اجتماعی دارد که باید به آن‌ها پرداخته شود و این موارد هزاران بار از نامگذاری یک خیابان به نام من مهم‌تر است.
وی در پایان با بیان اینکه من هیچ یک از اعضای شورای شهر را به غیر از آقای مسجد جامعی نمی‌شناسم، تصریح کرد: من حتی از مسجد جامعی که رفیق من است، سخنی در خصوص نامگذاری خیابانی به نام خودم، نشنیده بودم.
گفتنی است، سید عبدالله انوار متولد سال ۱۳۰۳، از مترجمان ایرانی و پیش‌کسوتان معاصر نسخه‌شناسی کشورمان است.
وی نسخه‌پژوه، نسخه‌شناس، فهرست‌نویس، ریاضی‌دان و متخصص متون کهن ریاضی است.
انوار بیش از ۲۰ سال رئیس بخش نسخ خطی کتابخانه ملی ایران بود و در طول دوران کاری خود حدود ۱۰ جلد فهرست نسخه‌های خطی را به فارسی و عربی تدوین کرده است.
وی یکی از حروف (مجلدات) لغت‌نامه دهخدا را نیز تدوین کرده و اکنون مشغول ترجمه نقد خرد ناب از روی برگردان انگلیسی آن به قلم کمپ اسمیت است.
عبدالله انوار، دارای تصحیحات بسیاری است که از مهم‌ترین و مشهورترین آن‌ها می‌توان به جهانگشای نادری اشاره کرد.
پدرش سید یعقوب انوار شیرازی از فعالان مشروطه خواه و نماینده مجلس بود و در حوزه علمیه نیز تدریس می‌کرد. نسب خانواده انوار به فقیه نامدار عصر صفوی، سید نعمت‌الله جزایری می‌رسد و نام خانوادگی انوار نیز از کتاب وی انوار نعمانیه گرفته شده است.
انوار در سال ۱۳۲۱ وارد دانشگاه شد. سال ششم دبیرستان بود که همزمان در سال اول رشته حقوق نیز درس می‌خواند. در آن سال‌ها حضور در کلاس درس در سال ششم دبیرستان و رفتن به کلاس‌ها اختیاری بود و حضور و غیابی انجام نمی‌شد. در ایران آن زمان تنها یک مدرسه حقوق وجود داشت که فقط چهل دانشجو می‌گرفت.
این دانشگاه تنها دانشگاه ایران بود که کنکور داشت و کنکور آن هم سه زبانه بود؛ یعنی آزمون آن به زبان‌های فارسی، انگلیسی یا فرانسوی و عربی برگزار می‌شد و دانشجویان باید این سه زبان را می‌دانستند تا بتوانند به سؤالات پاسخ دهند.
