فیلم سینمایی "کوپال" ساخته "کاظم ملایی" از ابتدای فروردین ماه امسال در گروه هنر و تجربه سینماها اکران عمومی خود را آغاز کرده و تاکنون استقبال خوبی را به خود اختصاص داده است.
اکران این فیلم شاید سال گذشته بازتاب های کنونی را به همراه نمی داشت. این فیلم ظی سال گذشته جوایز بسیاری را از جشنواره های بین المللی از آن خود کرده است اما این هم دلیل استقبال مردم از کوپال نیست.
آنچه این روزها کوپال را بیش از همه بر سر زبان ها انداخته حضور "لوون هفتوان" بازیگر فقید سینما به عنوان نقش اول اثر است. بازیگری که تنها چند هفته پیش بر اثر سکته قلبی در کمال ناباوری دار فانی را وداع گفت.
لوون هفتوان که با فیلم سینمایی "پرویز" به کارگردانی "مجید برزگر" به سینما دوستان معرفی شده بود بار دیگر و بعد از بازی در فیلم هایی همچون هجوم، دراکولا و کار کثیف در نقشی متفاوت ظاهر شده است. وجه اشتراک این فیلم با فیلم پرویز را باید در تک شخصیت بودن اثر دانست.
کوپال روایت یک شکارچی و تاکسیدرمیست تنهاست که در گوشه ای خارج از شهر زندگی می کند و درست یک روز قبل از سال نو و فرارسیدن نوروز درگیر حادثه ناگواری می شود. حادثه ای که او را تا مرز مرگ می کشاند. کوپال در این شرایط باید تصمیم بزرگی بگیرد تصمیمی که بسیار سخت است اما بدون آن زندگی اش به پایان می رسد.
فیلم داستانی جالب و تعلیق های قابل توجهی دارد و می تواند مخاطب را تا انتها بکشاند اما چیزی که کوپال را فیلمی نه چندان مناسب برای همه نوع مخاطب ساخته ریتم بسیار کند اثر و همین طور میزانسن های تکراری و فضای یکنواخت اثر است.
لوون هفتوان در کوپال مخاطب را به یاد پرویز می اندازد اما داستان شاخه های فرعی مناسبی ندارد و این یادآوری کمی ناراحت کننده است زیرا در فیلم پرویز شخصیت اصلی بسیار منسجم تر و همین طور با پیشینه بهتری نوشته شده است. هفتوان در کوپال هم در حد و اندازه فیلمنامه و متن می درخشد و می توان گفت تنها عامل همراهی مخاطب حضور وی به عنوان بازیگر نقش اول است.
شخصیت پردازی و پیشینه شخصیت ها در کوپال به خوبی در نیامده و شخصیت های دیگری که به داستان می آیند در برطرف شدن یکنواختی هیچ تاثیری ندارند. هیچکدام به درستی تعریف نمی شوند و همچنان شخصیت کوپال یکه و تنها باید جور اثر را تا پایان بکشد.
فیلم با محوریتی زیست محیطی شاید از سوی بسیاری از طرفداران و حامیان محیط زیست رویدادی مثبت در سینمای ایران محسوب شود اما در بخش جذب مخاطب کوپال بسیار سخت با تماشاگر ارتباط می گیرد. شاید کوپال در قامت یک فیلم کوتاه به اتفاقی درخشان تبدیل می شد اما درباره موفقیت آن به عنوان یک فیلم بلند سینمایی باید شک کرد.
کوپال صرفاً یک ایده درخشان است که در همان اندازه ایده باقی مانده است. روایت را می توان در ده دقیقه به طور کلی بیان کرد و اضافات فیلم به شدت زیاد است. تجربه کاظم ملایی در این فیلم باز هم تجربه یک فیلم کوتاه است که به زور خود را به زمانی بیشتر رسانده است. زمانی که تنها کسالت را برای مخاطب به همراه می آورد.
