ترکیب غریب و ناآشنای تیم ملی ایران مقابل تیم نه چندان ملی و نه چندان نام آشنایی که با نام سیرالئون در یک دیدار تدارکاتی در ورزشگاه آزادی مقابل شاگردان کی‌روش به میدان رفت تنها توجیه دیدار با تیم منتخبی از سیرالئون بود. بلکه کی‌روش با انتخاب این ترکیب در واقع یک پیام برای فوتبال ایران صادر کرد و به نوعی از تیم پشتیبان این تیم ملی رونمایی کرد.
یکی از هنرهای کی‌روش که در طول سالها حضورش در ایران آن را به نمایش گذاشته، نگاه او به سالهای آینده است. سرمربی تیم ملی ایران همانقدر که به مردان منتخبش نگاه دارد، از نظر داشتن به بازیکنانی که قابلیت ساختن نسل بعد تیم ملی را دارند هم غافل نیست. شاید تنها بازمانده از اولین تیم کی‌روش در تیم ملی مسعود شجاعی باشد که دوباره به این تیم دعوت شد. نسل سازی و تغییر نسل از هنرهای بارز کارلوس کی‌روش است.
بعد از جام جهانی برزیل کی‌روش مردانی را در تیم ملی رو کرد و به آنها میدان داد که حالا از ارکان اصلی تیم ملی در جام جهانی روسیه هستند و می‌توان این انتظار را داشت که این چرخه کماکان ادامه داشته باشد.
یعنی همانطور که بعد از برزیل مردانی مثل نکونام، خسرو حیدری، امیر حسین صادقی، حقیقی، بیگ زاده، آندرانیک تیموریان، فولادی و... جای خود را به جوانتر ها دادند و تنها تعدادی کمی از آنها مثل منتظری، حسینی، قوچان نژاد، دژآگه و شجاعی در تیم ملی حضور دارند، در این فاصله چهار ساله از جام جهانی ۲۰۱۸ تا جام جهانی ۲۰۲۲ نسل جدیدی از فوتبال ایران رو شود.
دیدار تیم ملی ایران با تیم نه چندان ملی سیرالئون در واقع فرصتی بود برای کی‌روش تا نمایشی داشته باشد از نسل جدیدی که بعد از جام جهانی قرار است رفته رفته جای برخی از ملی پوشان فعلی را گرفته و آماده شوند برای جام جهانی بعدی. مردانی که مقابل سیرالئون به میدان رفتند شاید در جام جهانی روسیه فرصت بازی نداشته باشند، اما قطعا بسیاری از آنها در جام ملت های آسیا با پیراهن تیم ملی به میدان خواهند رفت.
سید حسین حسینی، امید نورافکن، محمد رضا خانزاده، روزبه چشمی، سعید آقایی، علی قلی زاده، کاوه رضایی، محمد انصاری و... بی‌دلیل در چنین دیداری به میدان نرفتند. حتی شاید این بازی یک دستگرمی بود برای امید ابراهیمی که یکی از گزینه‌های کاپیتانی تیم ملی بعد از خانه تکانی باشد که در پایان جام جهانی توسط کی روش صورت خواهد گرفت.
