پس از گذشت دو ماه از آغاز تجاوز نظامی ارتش ترکیه به منطقه عفرین در شمال غربی سوریه و کشته و زخمی شدن تعداد زیادی از کردهای آن منطقه و آوارگی تعداد بسیار زیادی از آنان و ترک خانه و مزرعه و شهر و روستاهای خود، سرانجام سر و کله آقای دیمیستورا در شورای امنیت و پس از غیبتی طولانی پیدا شد اما نه در دفاع از مردم کرد سوریه بلکه در حمایت از گروه های مسلح تروریستی در غوطه شرقی دمشق البته باز هم در قالب حمایت از غیرنظامیان!
ایشان درخواست آن گروه های مسلح را برای مذاکره با روسیه و موافقت با خروج تروریست های تکفیری جبهه النصره از غوطه شرقی مطرح نموده و از دولت سوریه خواسته که با این درخواست موافقت کرده و حمله به مواضع گروه های مسلح در غوطه را متوقف کند!
نکته عجیب و تاسف بار اینکه؛ آقای دمیستورا از کردهای منطقه عفرین سوریه یادی نکرده و از ارتش ترکیه نخواسته که حمله تجاوزکارانه و نقض حاکمیت ملی سوریه و کشتار مردم عفرین را متوقف سازد.
این موضع دوگانه و تبعیض آمیز دمیستورا در حمایت از مسلحین غوطه و نادیده گرفتن عفرین به این علت اتخاذ می شود که در روزهای اخیر، با پیشروی ارتش سوریه در عمق غوطه شرقی دمشق و آزادسازی ۷۰ درصد از آن منطقه، فرصت مناسبی برای مردم غیرنظامی غوطه فراهم شده تا از سیطره مسلحین فرار کرده و به مناطق تحت حاکمیت دولت سوریه پناه ببرند.
این صحنه ها آنقدر گویا بوده که دمیستورا مجبور شده اعتراف کند که این گروه های مسلح، با حملات خود به دمشق، حماه، درعا و ادلب (منظورش فوعه و کفریا است اما باز هم از نام بردن این دو شهرک تحت محاصره مسلحین، خودداری کرده) مردم غیرنظامی را هدف قرار داده اند.
تا قبل از این پیشروی ها، غرب و حامیان عرب تروریست ها در چارچوب یک جنگ روانی – تبلیغاتی - سیاسی گسترده، ادعا می کردند که غیرنظامیان غوطه توسط ارتش سوریه قتل عام شده و از گروه های مسلح تروریستی به عنوان انقلابیون و مدافعان ملت سوریه یاد می کردند اما صحنه های فرار دست جمعی مردم غوطه به سمت مناطق تحت حاکمیت دولت سوریه و مصاحبه هایی که با رسانه های های عربی کرده اند، نشان داد که این گروه های مسلح با گروگان گرفتن مردم و تبدیل آنان به سپر انسانی، در واقع فاقد پایگاه مردمی بوده و برای حفظ خود حاضر به قربانی کردن مردم هستند.
در چنین شرایطی، شاهد آن هستیم که آقای دمیستورا ناگهان از خواب بیدار شده و تلاش می کند تا باقی مانده گروه های مسلح را در غوطه حفظ کند اما هیچ اشاره ای به کشتار مردم غیرنظامی عفرین نکرده و برای نجات آنان از آتش ویرانگر ارتش ترکیه هیچ تلاشی نمی کند. این سیاست «یک بام و دو هوا» از طرف نماینده سازمان ملل در امور سوریه و معیارهای دوگانه جهان غرب بهترین شاهد بر دروغ بودن همه شعارهای آنان در زمینه حقوق بشر، آزادی و دموکراسی برای ملت سوریه است.
