حسن روحانی در جلسه برگزیدگان و توسعه استان هرمزگان با اشاره به انقلاب در فناوری ارتباطات و اطلاعات گفت: آیا می‌توانیم از این تحولات خود را برکنار نگاه داریم و بگوییم ما اینترنت پرسرعت، پهنای باند و امکانات جدید دیگر مثل موبایل و نظایر آن را نمی‌خواهیم؛ چراکه این امکانات آثار سوئی دارند؟ امروز صنعت و تحولات مربوط به دنیای ارتباطات چنان با زندگی ما مخلوط شده و سبک زندگی انسان‌ها را تحت تاثیر قرار داده که به هیچ‌وجه نمی‌توانیم خود را از این دگرگونی‌ها جدا نگاه داریم. دیگر این اختیار را نداریم که بگوییم کدام یک از این تحولات و دستاوردهای ناشی از آن خوب است یا بد و حلال است یا حرام. ما وارد این فضا شده‌ایم و این تحولات بر ما تحمیل شده‌اند که اتفاقا فواید زیادی نیز داشته‌اند و البته باید دربرابر آثار سوء آنها نیز از خودمان مراقبت کنیم.
رئیس‌جمهور با بیان اینکه امروز شاهد آن هستیم که جوانان مومن کشورمان با استفاده از دستاوردهای تحولات دنیای جدید به امور دینی و ایمانی خود می‌پردازند و مثلا مکرر جوانانی را می‌بینیم که در موبایلشان، قرآن یا زیارت عاشورا می‌خوانند، گفت: نکته مهم این است که باید برای شرایط جدید امروز و آینده برنامه داشته باشیم. تحولات دنیای جدید را نه می‌توان رها کرد و نه می‌توان با این تحولات مبارزه و مقابله کرد. شاید بتوان با مقابله با تحولات جدید فقط اندکی آشکار شدن آثار آنها را به تاخیر انداخت، اما نمی‌توانیم جلوی این تحولات را بگیریم.
یادآور می‌شود آقای روحانی و برخی اطرافیانش با همین سبک استدلال‌ها که «نباید در مقابل ابرقدرت‌ها بایستیم آن هم با شعارهایی که بعضا توخالی است»، «آمریکا کدخداست»، «آمریکا ظرف 5 دقیقه می‌تواند تمام توان دفاعی ما را نابود کند»، «ما هیچ مزیت فناوری مگر در پخت آبگوشت بزباش و قرمه‌سبزی نداریم» و ...، نسخه انفعال مقابل غرب را در ماجرای مذاکره و توافق پیچیده که منجر به خسارت‌های سنگین برای کشور شد به نحوی که امروز با وجود پرداخت امتیازات فراوان، تحریم‌ها بیش از گذشته است و غرب طلبکار شده است.
اما در باب فناوری ارتباطات و اطلاعات؛ دولت وظیفه داشت و می‌توانست شبکه ملی اطلاعات را مانند بسیاری از کشورهای دیگر راه‌اندازی کند اما شخص رئیس‌جمهور بر دو قطبی کردن فضا در این زمینه و بهره‌برداری از آن به جای کارنامه خالی مدیریتی و اقتصادی در انتخابات اصرار داشت. درباره حرام و حلال نیز، هیچ حلالی حرام و هیچ حرامی حلال نمی‌شود؛ مشروط بر اینکه غیرت احکام اسلامی سر جای خود باشد.
