سیستمی که پرسپولیس نسبت به رقیب دیرینه‌اش بسیار کمتر از آن در طول فصل جاری استفاده کرده بود، بنابراین در مطلب زیر به بررسی عملکرد نفر به نفر بازیکنان این دو تیم و در این بازی می‌پردازیم.
*استقلال
1- سیدمهدی رحمتی؛ کاپیتان استقلال بدون این که مجبور به واکنش خاصی در جریان بازی شود توانست هشتیم کلین‌شیت خود را در چهاردهمین شهرآوردی که در آن بازی کرد، ثبت کند. رحمتی به لطف عملکرد ضعیف پرسپولیس در نیمه اول و همچنین بازی خوب عناصر دفاعی تیمش توانست دروازه تیمش را بسته نگه دارد.
2- روزبه چشمی؛ جاگیری‌های مناسب در قلب خط دفاعی و همچنین زمان‌بندی مناسب در درگیری‌ها دو عاملی بود که در نمایش روزبه چشمی در قلب خط دفاعی استقلال به چشم آمد تا این بازیکن اصالتاً هافبک دفاعی، بدون مرتکب شدن حتی یک اشتباه بتواند وظایف خود را در این منطقه از زمین بازی به خوبی انجام دهد.
3- مجید حسینی؛ این مدافع خوش‌آتیه با خونسردی مثال‌زدنی که داشت توانست کنار روزبه چشمی آرامش خوبی را به خط دفاعی تیمش تزریق کند. مجید حسینی با پوشش فضاهایی که مهاجمان پرسپولیس در اختیار داشتند عملکرد خوبی را از خود برجای گذاشت و توانست با دفع توپ‌هایی که به سمت دروازه‌شان می‌آمد نمره خوبی بگیرد.
4- وریا غفوری؛ این بازیکن آماده و سر حال در این بازی به معنای واقعی عالی عمل کرد و ضمن انجام وظایف دفاعی‌اش، بارها و بارها در حملات تیمش مثل همیشه مشارکت فعالی داشت و به قدری در این زمینه خوب بود که توانست به عنوان مدافع راست در جریان بازی یک گل ارزشمند سه امتیازی هم به ثمر برساند و بهترین بازیکن میدان باشد.
5- امید نورافکن؛ به رغم جوانی پخته و باتجربه عمل کرد. امید که به عنوان مدافع چپ بازی می‌کرد وظیفه داشت تا بیشتر در فاز دفاعی حضور پیدا کند تا با توجه به نفوذهای پرشمار وریا کمک‌حال دو مدافع میانی‌اش باشد. وظیفه‌ای که او به خوبی از پس آن برآمد و با بازی کم‌اشتباهی که در خط دفاعی داشت کاملاً هم موفق بود.
6- امید ابراهیمی؛ به معنای واقعی یک لیدر در خط میانی بود و با توجه به حضور گسترده‌ای که در بازیسازی ایفا کرد توانست خط میانی استقلال را نسبت به هافبک‌های میانی پرسپولیس دارای مزیت ویژه‌ای کند که این عملکرد درخشان او سبب شد تا میانه میدان به خصوص در نیمه اول کاملاً در اختیار استقلال باشد.
7- فرشید باقری؛ بازی فداکارانه فرشید باقری هم یکی از دلایل برتری آبی‌ها در میانه زمین بود. او در این دیدار وظیفه داشت تا بازی بدون توپ تیمش را با دوندگی بالا، تبدیل به مالکیت توپ کند؛ کار دشواری که او با از خودگذشتگی فراوان در انجام آن موفق عمل کرد.
8- سرور جپاروف؛ با توجه به خلاقیت و توانی که او در موقعیت‌سازی دارد جلوی دو هافبک میانی آبی‌ها قرار گرفت تا بازیکنان فاز هجومی تیمش را تغذیه کند و جپاروف از عهده این وظیفه به خصوص در نیمه نخست به خوبی برآمد و با صدور چند پاس کلیدی نقش و وظیفه خود را به خوبی انجام داد.
9- داریوش شجاعیان؛ انتظاری که از این بازیکن تکنیکی وجود داشت اصلاً برآورده نشد و داریوش نتوانست فضای شهرآورد را در خود حل کند و نمونه بارز این فشار روانی روی او هم در دقایق 6 و 23 نمود بیشتری داشت که یک بار او نتوانست پاس گل خوبی را ارسال کند و سپس با یک ضربه سر بد، موقعیت‌سوزی کرد.
10- فرشید اسماعیلی؛ هر چند بسیار با انگیزه بود و انصافاً زیاد هم دوید ولی به عنوان هافبک- مهاجم کناری نتوانست وظایفی که در فاز هجومی به عهده داشت را به خوبی انجام دهد. فرشید که باید در زمان ارسال‌های وریا از پشت و کنار به مهاجم اصلی اضافه می‌شد خیلی در این تاکتیک مؤثر نبود تا اولین تعویضی شفر باشد.
11- مامه تیام؛ به عنوان مهاجم هدف عالی بازی کرد و با توان حفظ توپ و البته تکنیکی که داشت توانست به خوبی از فیزیک خود بهره بگیرد. تیام که در شناسایی فضای پشت سر مدافعان هم تبحر دارد، با گام‌های بلندی که داشت فرارهای خوبی را هم انجام می‌داد که حسابی باعث دردسر مدافعان سرخ‌ها شده بود.
12- علی قربانی؛ وقتی در دقیقه 68 به میدان آمد تصور بر این بود که شفر می‌خواهد از دو مهاجم مرکزی استفاده کند ولی او به جای اسماعیلی آمد و همان وظایف فرشید را برعهده گرفت و تا حدودی هم بهتر از او عمل کرد.
13- آرمین سهرابیان؛ 6 دقیقه فرصت حضور در زمین داشت و در همین دقایق برای کمک به خط دفاعی تیمش مأمور شد و در این دقایق با تمام وجود وظیفه‌اش را هر چند کوتاه انجام داد.
14- جابر انصاری؛ شاید باورکردنی نباشد ولی در همان دو دقیقه‌ای که به میدان آمد صاحب یک فرصت گلزنی عالی شد که البته بعد از زدن ضربه بی‌دقت او، کمک‌داور اعلام آفساید کرد.
*پرسپولیس
1- علیرضا بیرانوند؛ گلر ملی‌پوش پرسپولیس در نیمه اول و در شرایطی که استقلالی‌ها بازی هجومی در پیش گرفته بودند در چند صحنه توانست عکس‌العمل‌های نسبتاً خوبی را به نمایش بگذارد ولی به هر حال نتوانست دروازه تیمش را بسته نگه دارد هر چند که در دریافت این گل نمی‌توان چندان علیرضا را مقصر دانست.
2- شجاع خلیل‌زاده؛ ضعیف و ضعیف؛ این تنها واژه‌ای است که می‌توان درباره عملکرد خلیل‌زاده عنوان کرد. این مدافع در شهرآورد بسیار پرانتقاد بازی کرد و البته مثل همیشه در ارسال پاس‌ها باز هم بی‌دقت بود و بارها و بارها با ارسال توپ‌های بلند و بی‌دقت تیم را به حالت دفاعی کشاند و روی گل هم مقصر بود.
3- سیدجلال حسینی؛ بر خلاف شجاع او باز هم در زمره خوب‌های تیمش بود. کاپیتان سرخ‌ها بارها مجبور شد تا فضای پشت سر دیگر مدافعان و به خصوص خلیل‌زاده را پوشش بدهد و در ضمن خط دفاعی تیمش را رهبری کند و البته سیدجلال در ارسال پاس‌های بلند نسبتاً دقت خوبی داشت و موفق به طراحی حملات هم شد.
4- محمد انصاری؛ بنا به دلیل نامشخصی یکی از بازیکنان پرسپولیس بود که بارها و بارها بی‌دلیل زیر توپ می‌زد، آن هم در شرایطی که فشار چندانی روی او نبود. انصاری اما وقتی از نیمه زمین رد می‌شد بهتر بازی می‌کرد و با اعتماد به نفس بیشتری به توپ ضربه می‌زد ولی در مجموع نباید از عملکرد او راضی باشیم.
5- حسین ماهینی؛ کاپیتان دوم سرخ‌ها بعد از مدت‌ها به پست اصلی‌اش در خط دفاعی برگشت ولی انصافاً در جریان بازی و به خصوص در نیمه اول در هیاهوی شهرآورد گم شده بود که از بازیکنی با تجربه ماهینی این موضوع غیر قابل قبول بود. حسین در این مسابقه به خصوص در فاز هجومی بسیار ضعیف عمل کرد.
6- محسن ربیع‌خواه؛ او مثل همیشه بود، بازیکنی با صدور پاس‌های کوتاه و ساده و بیشتر رو به عقب که اصلاً قصد ندارد کوچکترین ریسکی بکند. ربیع‌خواه اما در زمان صاحب توپ بودن آبی‌ها قصد داشت با دوندگی زیاد کمک‌حال تیمش باشد که البته این فداکاری او چندان مهم نبود.
7- کمال کامیابی‌نیا؛ مدت‌ها دور ماندن از ترکیب اصلی تأثیر خود را روی عملکرد کمال گذاشته و او در میانه میدان بیشتر به عنوان یک روح سرگردان دیده شد و هیچ نشانی از جنگندگی و توان بازیسازی‌اش ندیدیم تا با توجه به عملکرد ضعیف او و ربیع‌خواه میانه میدان کاملاً از دست سرخ‌ها خارج شود.
8- فرشاد احمدزاده؛ خیلی تلاش کرد تا بازی خوبی را به نمایش بگذارد ولی تلاش او با توجه به تاکتیک اشتباهی که برانکو برای این بازی اتخاذ کرده بود بی‌ثمر شد تا احمدزاده بدون این که بتواند پاس کلیدی صادر کند و یا با حرکات پا به توپ همیشگی‌اش به خط دفاعی حریف بزند شهرآورد را به پایان برساند.
9- وحید امیری؛ بدون شک از ضعیف‌ترین بازیکنان زمین بود و هیچ نشانی از خودش نداشت. وحید بدون این که بتواند فشار همیشگی را از سمت چپ پرسپولیس به حریف وارد کند باعث شد تا وریا آسوده‌خاطرتر از همیشه از این نمایش ضعیف او استفاده کند. وحید در این بازی بیشترین میزان لو دادن توپ را به خود اختصاص داد.
10- بشار رسن؛ در عملکرد بشار نوسان زیادی دیده شد و او در دقایقی خوب بازی می‌کرد و چند دقیقه بعد ضعیف و همین نوسان و البته همچنین توان بدنی محدودی که او نسبت به دیگر بازیکنان پرسپولیس دارد سبب شد تا با تأثیر اندکی که در جریان بازی سرخ‌ها داشت به عنوان اولین بازیکن تعویضی از بازی خارج شود.
11- علی علیپور؛ تغییر سیستمی که برانکو برای تیمش در نظر گرفته بود باعث شد تا علیپور به عنوان تنها مهاجم پرسپولیس در جریان بازی کاملاً محو شود ولی بعد از ورود منشا به زمین و برگشت به سیستم همیشگی علیپور در زمین دوباره دیده شد ولی چه سود که آقای گل لیگ به قدری از نظر ذهنی ویران بود که ضرباتش حتی به چهارچوب هم نمی‌رسید.
12- گادوین منشا؛ بیش از 30 دقیقه فرصت حضور در بازی را داشت و بعد از آمدن او به بازی و برگشت پرسپولیس به فرم بازی همیشگی‌اش جان تازه‌ای به فاز هجومی پرسپولیس بخشید که البته بی‌ثمر بود.
13- صادق محرمی؛ برانکو در ادامه اصلاح تاکتیک خود صادق را در پست همیشگی‌اش به بازی گرفت و محرمی هم نیز طی بیست و اندی دقیقه‌ای که در زمین حضور داشت با نفوذهای خود در حملات تیمش مشارکت داشت.
14- احمد نوراللهی؛ با توجه به ویرانی خط میانی پرسپولیس در دقیقه 74 به زمین آمد تا بلکه بتواند نظم گمشده این منطقه را بازگرداند و احمد هم در این زمینه تا حدودی خوب عمل کرد.
