«ریچارد نفیو»، مقام سابق وزارت خارجه آمریکا که از او به عنوان یکی از معماران شبکه تحریم‌های آمریکا یاد می‌شود در مصاحبه‌ای درباره وابستگی مفرط واشنگتن به تحریم هشدار داده است.
وی در مصاحبه‌ای که متن آن روی وب‌سایت دانشگاه کلمبیا قرار گرفته در پاسخ به این سوال که آیا اعمال تحریم خطر هم به همراه دارد گفت: «یک گرایش نامناسب در تفکر سیاسی آمریکایی‌ها وجود دارد که وقتی چیزی یک بار جواب داد می‌توان از آن بارها و بارها و بارها استفاده کرد.»
وی اضافه کرد: «اگر ما کاری بکنیم که تجارت برای خودمان به طرق مختلف و در نقاط زیادی دشوار شود، این خطر واقعی وجود دارد که به خودمان ضرر اقتصادی یا سیاسی بزنیم. این باعث می‌شود از توان ما برای تعامل در اقتصاد جهان کاسته شده و اثربخشی تحریم‌هایمان پایین بیاید.»
سایر کارشناسان و تحلیلگران آمریکایی هم پیش از این درباره توسل مفرط سیاست‌گذاران در واشنگتن به سیاست‌های تحریمی هشدار داده‌اند.
به عنوان مثال «جارت بلنک»، مسئول سابق امور هماهنگی برجام در وزارت خارجه آمریکا چندی پیش در یادداشتی در «وال‌استریت‌ژورنال» نوشته بود استفاده موجب کاهش نفوذ آمریکا در نظام مالی دنیا می‌شود.
«بلنک»، مدعی شده اثرگذاری تحریم‌های آمریکا به دلیل جایگاه ویژه‌ای است که این کشور در مبادلات مالی بین‌المللی دارد.
وی می‌نویسد: «با آنکه تولید ناخالص داخلی اتحادیه اروپا تقریباً با آمریکا برابری می‌کند، تحریم‌های اتحادیه اروپا آثار مخرب کمتری دارند. این اثرگذاری از جایگاه محوری آمریکا در مبادلات بین‌المللی مالی و به ویژه از کنترل این کشور بر شبکه‌های نامرئی‌ای که پول از طریق آن در سراسر جهان جابجا می‌شود، ناشی می‌شود.»
این کارشناس مسائل تحریمی، علی‌رغم این نوشته جایگاه آمریکا در نظام بانکداری بین‌المللی ممکن است همانند جایگاهش در سطح گسترده‌تر نظام بین‌المللی از دست برود.
«بلنک» نوشته بانک‌ها، دولت‌ها و تنظیم‌کنندگان مالی با صرف وقت و هزینه‌های مالی لازم می‌توانند در این شبکه انتقال پول در جهان تغییر ایجاد کنند. او نوشته است: « تا کنون انگیزه‌های کافی برای انجام چنین تغییراتی وجود نداشته‌اند اما در صورتی که آمریکا از جایگاهش سوءاستفاده کند آنها در این تصمیم خود تجدید نظر خواهند کرد.»
او نوشته است: «سیاست‌گذاران و تنظیم‌کنندگان مالی در آمریکا از مدتها پیش درباره این خطر هشیار بوده‌اند. آنها در اعمال تحریم‌های جدید این موضوع را در نظر گرفته‌اند و همکاری نزدیکی با بانک‌های خارجی داشته‌اند تا اطمینان حاصل کنند که مبادلات آنها مجاز است.»
مقام سابق وزارت خارجه آمریکا در ادامه تصریح کرده است:
«به نظر می‌رسد در تحریم‌های جدید علیه ایران، روسیه و کره شمالی که با حمایت گسترده نمایندگان کنگره تصویب شده و به امضای ترامپ رسید، این احتیاط‌های دولت آمریکا کنار گذاشته شد.
تحریم‌های جدید اثر اندکی برای تغییر نوع مبادلات بازرگانی مجاز با کشورهای هدف دارند. کارکرد اصلی این قانون این است که ابتکار عمل برای رفع تحریم‌ها را از کاخ سفید به کنگره منتقل می‌کند.
کنگره آمریکا، به صورت تاریخی، اعمال تحریم‌ها را از برداشتن آنها جذاب‌تر می‌داند. تحریم‌ها عموماً دشمنان را هدف قرار می‌دهند، بنابراین حتی اگر کشوری در سیاست‌هایی که آغازگر تحریم‌ها بوده‌اند تغییر ایجاد کند، باز هم میان آن کشور و آمریکا مشکلاتی وجود خواهند داشت. به همین دلیل برخی از اعضای کنگره وسوسه می‌شوند مسائل باقی‌مانده را به عنوان دلیلی برای پابرجا نگاه داشتن آن تحریم‌ها عَلَم کنند.»
او در پایان تأکید کرده است: «در زمانه‌ای که ثبات و اعتبار آمریکا آشکارا توسط برخی از متحدان نزدیکش مورد سوال قرار می‌گیرد، تهدیدهای ناشی از دائمی بودن تحریم‌ها باعث جلب توجهات بیشتر به سمت مخاطرات وابستگی به نظام مالی آمریکا می‌شوند. اهمیت آمریکا به عنوان یک کانون مالی در عرصه بین‌المللی یک شبه از بین نخواهد رفت، نفوذ تحریم‌های آمریکا هم همینطور؛ اما اگر آمریکا به عنوان ناظری غیرقابل اعتماد دیده شود باید منتظر فرسایش کُند و بی‌وقفه نقش و نفوذ آن باشیم.»
