کشور ما دارای امام زادگان بسیاری است که برخی از آنان به دلیل قدمت و جاذبهای که دارند، در فهرست آثار ملی میراث فرهنگی ثبت شدهاند، و در ادامه به معرفی دو امام زاده با قدمت بالا که در غار واقع شدهاند میپردازیم.
کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است، اما برای چاپ مطالب اجازه کتبی مالک سایت و صاحب اثر لازم است!(مزارات ایران و جهان اسلام: http://shrines.blog.ir/)
کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است، اما برای چاپ مطالب اجازه کتبی مالک سایت و صاحب اثر لازم است!(مزارات ایران و جهان اسلام: http://shrines.blog.ir/)
کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است، اما برای چاپ مطالب اجازه کتبی مالک سایت و صاحب اثر لازم است!(مزارات ایران و جهان اسلام: http://shrines.blog.ir/)
امامزادگان سهل بن علی و اهل بن علی
آستان امامزادگان اهلعلی و سهلعلی مربوط به دورانهای تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان ساوه، بخش مرکزی، کیلومتر ۴۰ جاده تهران واقع شده است. این اثر در تاریخ ۲۷ آبان ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۲۲۹ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این مکان همچنین به امامزادگان سیدباباغار و سیدباب غار نیز معروف است.
امامزاده بابا قدرت
امامزاده باباحسین در فاصله ۳۵ کیلومتری شهر اسفراین قرار دارد. این بنا، مرقد مطهر یکی از نوادگان امام محمد تقی(ع) به نام بابا حسین معروف به بابا قدرت است که در انتهای یک غار طبیعی بنا گردیده است.
بنای امامزاده میان غار طبیعى واقع شده که با دخالت انسان به صورت پلان مستطیل شکلى به طول تقریبى 40 و عرض 5/4 و ارتفاع 5 متر ساخته شده است و مساحت آن تقریباً دویست مترمربّع میباشد. دیوار این غار با آجر پوشش یافته و گچکاری شده است. اتاق مقبره به صورت مربّع و به ابعاد 56/4×58/4 متر و ارتفاع حدود 9 متر و داراى گنبدى دو پوش است که از داخل به صورت عرقچینى و از خارج به صورت کلاهخودى است و در ساقه آن چهار پنجره جهت نورگیری احداث شده است. تزیینات بکار رفته در این بقعه شامل، طاق نماها و طاقچهها در شیوههاى مدوّر و هلالى و شاخ بزى است.
این غار از شاخصترین اثرهاى تلفیق معمارى با طبیعت در منطقه است که متعلّق به دورة صفویّه و در سال 1383 به ثبت آثار ملّى رسیده است.
به اعتقاد اهالى، شخصیّت مدفون در بقعه، سیّد حسین بن محمّد بن امام على النقى الهادى(ع) است. علمای انساب برای محمّد بن امام هادی(ع) فرزندی به نام حسین ذکر ننمودهاند. تنها بیهقی ذیل سادات ساکن در مرو از اسحاق بن احمد بن علی بن محمّد بن علی بن زید بن حسین بن محمّد یاد نموده و از آن تجلیل به عمل آورده است.
علّت شهرت بقعه به بابا قدرت بدان جهت است که، سازنده آرامگاه شخصى به نام استاد بابا قدرت اسفراینى بود که بقعه به نام او شهرت یافته است. اما مؤلّفان کتاب مشاهیر رجال اسفراین نظر دیگری دارند و مینویسند: «وی از سادات و دراویش قرن دهم هجری است. درویش حسین بن سیّد محمّد مشهور به «بابا قدرت» از معماران بسیار ارزشمند این خطّه نیز بوده است.»
مشهور است که پس از کشف مقبره احمد بن موسی در کوران به وسیله درویش محمود و درویش احمد در زمان پادشاهی شاه طهماسب صفوی (930 هـ . ق) ساختمان آرامگاه احمد بن موسی توسط درویش حسین، که در آن زمان به «معمار حسین» مشهور بوده، ساخته شده است. از تاریخهایی که بر دربها و منبر مسجد آرامگاه احمد بن موسی حک شده (952 هـ . ق) معلوم میشود که درویش حسین در نیمه دوم قرن دهم هجری میزیسته و میبایست در آن تاریخ حدود 40 تا 45 سال از عمر وی گذشته باشد.
منابع:
پایگاه جامع امامزادگان و بقاع متبرکه ایران اسلامی
سایت علمی پژوهشی زیارتگاه های جهان اسلام