ناتالی گوله، سناتور فرانسوی و رئیس اسبق گروه دوستی فرانسه-کشورهای خلیج فارس در مقاله‌ای در هافینگتون پست نوشت: رییس جمهور ماکرون بار دیگر فرصتی برای مبازره‌طلبی پیدا نموده است، آن هم سفر به ایران است. این سفر تعیین‌کننده است. رییس جمهور باید خود واقعیت این کشور را که مخاطبان اخیرش تمام بدی‌ها را به او نسبت می‌دهند، دریابد. او خود باید بدون ساده‌نگری در خصوص واقعیت کشوری که تنها دولت-ملت در منطقه است، قضاوت کند. او خود باید درباره اراده ایرانیان به رعایت یا عدم رعایت توافقنامه هسته‌ای که اروپا حامی آن است، داوری کند.
وی افزود: سعودی‌های هم‌پیمان ما توانایی فهم این موضوع را دارند که فرانسه یک سیاست مستقل و مقتدر دارد و با همه حاضر به گفت و گو است.
این سناتور فرانسوی در ادامه نوشت: در این زمان که محور مسکو- تهران- آنکارا که هرگز به قدرت امروز نبود، فرانسه نباید این قرار را از دست بدهد. اگر امروز ما می‌توانیم نیروهای خود را از سوریه بیرون ببریم، نباید فراموش کنیم که این پیروزی را مدیون چه کسانی هستیم. البته بمباران‌های هوایی نیروهای ائتلاف تعیین‌کننده بود، لیکن سهم نیروهای زمینی کرد و ایرانی ضروری می‌نمود.
گوله افزود: نمایش‌های رنج‌آور مقامات آمریکایی برای نشان دادن نقش ایران در کشمکش‌های منطقه‌ای طعم و بوی خاطره تلخ مداخله بوش در عراق سال 2003 را دارد. فرانسه امانوئل ماکرون بیشتر از دوران ژاک شیراک حاضر نیست فریب دروغ‌های ساختگی را بخورد. تجربه پیامدهای حمله به عراق ما را به تامل وا می‌دارد، لیکن موضع ما یعنی فرانسه به همان نسبت که رییس جمهورش در همه زمینه‌ها حضور دارد، گران‌سنگ است.
وی ادامه داد: تردیدی نیست که ایران سیاست نفوذ از طریق پیروانش را دنبال می‌کند. ولی این اقدام نه کمتر و نه بیشتر از اقدام سایر کشورها نظیر عربستان سعودی که با دیپلماسی مذهبی که اخیراً از آن چشم پوشیده یا قطر که از حامیان تاریخی اخوان المسلمین به شمار می‌رود، قابل مقایسه است. در هر حال، جنگ نیابتی یکی از سنت‌های منطقه است.
گوله نوشت: درباره تمام این مسایل اساسی مربوط به صلح و ثبات منطقه و جهان، رییس جمهور ماکرون باید شخصاً با همتای خود آقای روحانی گفت و گو کند. سفر رییس جمهور به ایران، بدون شک مرحله‌ای بسیار مهم در 2018 برای سرانجام رساندن دو 110 متر با مانع یک دیپلماسی نمونه با حفظ تعادل است.
