از شب گذشته که مشخص شد ایران در گروه دوم با تیم های اسپانیا، پرتغال و مراکش هم گروه شده است برخی کارشناسان و هواداران فوتبال ایران را ضعیف ترین تیم گروه دانستند و 3 باخت را به نام ایران ثبت کردند.
یادمان نرفته حماسه ملبورن را و ایستادگی در کپنهاگ دانمارک را و همچنین دور تر از اینها توقف اسکاتلند با همه بزرگانش در جام جهانی 1978 آرژانتین را و همین 4 سال قبل تساوی با نیجریه و باخت خفیفی که مسی و آلبی سلسته های آرژانتینی را جان به لب کرد.
امتیاز های منفی در فضای مجازی بد جوری توی دل تیم ملی را خالی می کند و جایی که ما باید با روحیه بالا ملی پوشان را دلگرم به صعود کنیم خودمان 3 امتیاز ها را به حساب حریفان واریز کردیم.
اسپانیا و پرتغال این روز ها به فکر فرو رفتند و ایران را یک تیم مرموز و قدرتمند می دانند و کی روش را صاحب سبک و کلاس جهانی و ما با تمسخر بازیکنانمان و مقایسه با ستاره های حریف باعث رنجش خاطر آنها می شویم و یادمان می رود که ما زیر پرچم ایران هستیم و شکست در مقابل اسپانیا و پرتغال هرچند محتمل هم باشد قطعی نیست و شگفتی در تمامی جام های جهانی رخ داده است.
در مراکش ایران را یک تیم قدرتمند خواندند و عربستانی ها با وجودکینه ای که از ما دارند کار مراکش را دشوار خواندند.
در فضای مجازی صحبت هایی مبنی بر آقای گلی رونالدو و دروازه بانی بیرانوند می شنویم و واقعا زجر آور است که جوان ایرانی حیثیت و آبروی ایران را کف دستش گرفته و با تعصب و غیرت که دستمایه تمامی موفقیت های ما بوده غریبه شده است.
جوان ایرانی در تمامی عرصه ها می تواند و توانسته که موفق باشد و این را در همه بخش ها به جهان ثابت کردیم و کی روش به عنوان نزدیک ترین فرد به تیم ملی می داند که این بازیکنان در صورت تدارک مناسب و روحیه بالا می توانند در جام جهانی موفق باشند.
کاش کی روش شناسنامه اش ایرانی بود و برخی ایرانی نماها روی سکوی حریفان می نشستند.
