روزنامه انگلیسی گاردین با انتشار گزارشی درباره شرایط اسفناک کودکان روهینگیایی نوشت: پسربچه ای که گمشده ضجه می‌زند و وحشت زده اطراف را جستجو می‌کند و اشک از چشمانش به پهنای صورتش جاری است. زن میانسال روهینگیایی این کودک را در آغوش گرفته است و به سوی غرفه‌ای که از آهن و چوب ساخته شده می‌رود. این زن می‌گوید پسربچه را کنار جاده اصلی پیدا کرده و با خود به اینجا آورده است.
روی یک تابلوی بنگالی که به زبان انگلیسی ترجمه شده نوشته شده است: «اگر اعضای خانواده تان را از دست داده‌اید می توانید بدون پرداخت پول در اینجا نامتان را اعلام کنید». اما این غرفه که روزی برای پیدا کردن اعضای خانواده‌هایی در نظر گرفته شده بود که از هم جدا شده بودند حالا تعطیل شده است. به این زن گفته شده برای پیدا کردن خانواده این کودک از میکروفون استفاده کند اما این پسربچه کوچک‌تر از آن است که نام خود را بداند. زن کودک را در آغوش می‌گیرد و به آرامی در میان جمعیت گم و از دید پنهان می‌شود.
نزدیک به یک میلیون روهینگیایی در حال حاضر در چادرهایی در اردوگاه های پناهجویان خارج از شهر بندری «بازار کاکس» در بنگلادش زندگی می‌کنند. اکثر این پناهجویان از ماه اوت که نیروهای امنیتی میانمار حملات وحشیانه‌ای را علیه مسلمانان روهینگیایی در ایالت راخین آغاز کردند برای نجات جانشان به بنگلادش فرار کرده‌اند. سربازان، پلیس میانمار و بودایی‌های محلی این منطقه به قتل عام این مسلمانان متهم شده‌اند و سازمان ملل متحد این جنایات را پاکسازی قومی توصیف کرده است.
به گزارش سازمان ملل متحد نیمی از افرادی که از میانمار گریخته‌اند کودک هستند. کودکانی که قوی‌ترند کیسه‌های چوب و غذا را روی دوش خود حمل می‌کنند و روی زمین که آب های آلوده روی آن جاری است می‌نشینند؛ اما کودکان ضعیف تر فقط با شکم گرسنه زیر چادرها دراز می‌کشند.
یکی از مقامات ارشد هلال احمر هفته گذشته در مصاحبه با گاردین این شرایط را «بحران کودکان» خواند. در پی مهاجرت پر هرج و مرجی که رخ داده است و با توجه به آمار بسیار زیاد کشته‌ها، حدود 40 هزار کودک یا والدین خود را از دست داده‌اند یا فقط یکی از آنها را دارند؛ برخی نیز والدینشان را گم کرده‌اند. خطر قاچاق کودکان نیز در کمین است به طوری که گزارش‌هایی به پلیس رسیده است مبنی بر آنکه افراد ناشناسی به روهینگیایی‌ها پیشنهاد خرید کودکان را داده‌اند.
هزاران نفر قبل از تعطیل شدن غرفه ی گمشده‌ها برای پیدا کردن عزیزانشان به آنجا مراجعه می‌کردند. «کمال حسین» یک روهینگیایی که در دهه 90 به بنگلادش مهاجرت کرده است، پس از اینکه یک کودک را پیدا کرد این غرفه را راه اندازی کرد. او میکروفونی را قرض گرفت و با استفاده از آن خانواده کودک را پیدا کرد.
با گذشت فقط دو ماه حسین گزارش گمشدن 1500 نفر را دریافت کرد. او قبل از اینکه به دلیل مشکلات مالی این غرفه را ببندد تقریبا نیمی از این افراد را به خانواده هایشان رساند. اما حالا که غرفه تعطیل شده است، مشخص نیست چه بلایی بر سر این کودکان می‌آید.
ارتش میانمار در ماه اوت به مسلمانان روهینگیایی که در میان جمعیت بودایی این کشور اقلیت به حساب می‌آیند، حمله کرد. این حملات با قتل عام مردم و آتش زدن روستاها همراه بود. تعداد زیادی از مسلمانان جان خود را از دست دادند و حدود یک میلیون نفر هم به کشور بنگلادش که همسایه ی فقیر آنها است فرار کردند. گزارش ها حاکی از آن است که این افراد در شرایط بسیار وحشتناکی به سر می برند و بیماری و گرسنگی جانشان را تهدید می‌کند.
