تصاویر زیرمربوط به دو آهوی زیبای منطقه حفاظت شده میشداغ خوزستان است که در پی ناامنی این منطقه به‌اصطلاح حفاظت شده، به مرز عراق پناه برده و توسط شکارچیان عراقی از پای درآمده اند.
دوره جدید عملیات معدنکاوی در منطقه صخره‌ای زلیجان واقع در منطقه حفاظت شده میشداغ که یک ماهی است دوباره آغاز شده این بار با حضور تعداد بیشتری از ماشین‌آلات سنگین همراه بوده و علاوه بر تخریب این زیستگاه صخره‌ای، با از بین بردن امنیت منطقه، حیات گونه‌های حیات وحش را تحت‌الشعاع قرار داده. منطقه‌ای که در سایه سکوت مسئولان محیط زیست توسط پیمانکاران شکافته شده و با تغییراتی جبران‌ناپذیر روبه‌رو می‌شود زیستگاه جانوارنی چون تشی، روباه، گرگ، انواع پرندگان مانند تیهو، کبک، چکاوک بیابانی، چک چک سرسیاه و تعداد انگشت شماری قوچ و میش است که به دنبال ناامنی منطقه، مجبور به ترک زیستگاهشان شده و با سرنوشتی نامعلوم مواجه می‌شوند.
در حالی که مسئولان محیط زیست تا کنون پاسخی به این پرسش نداده‌اند که چرا در برابر شکافته شدن منطقه حفاظت‌شده میشداغ توسط معدنکاوان سکوت کرده‌اند، تلاش‌های ما برای گفت‌وگو با غلامرضا شریعتی، استاندار خوزستان درباره چرایی فعالیت ماشین‌آلات سنگین در قلب منطقه حفاظت شده میشداغ بی‌نتیجه ماند.
معدنکاوی و خاکبرداری در قلب منطقه حفاظت شده میشداغ که یک سالی است آغاز شده در سایه سکوت مسئولان محیط زیست با شدت و سرعت هر چه تمام‌تر ادامه دارد و این زیستگاه ارزشمند را مانند خانه‌ای در غیبت صاحبخانه جولانگاه غارتگران بدل ساخته است. زیستگاهی که تنها، عنوان منطقه حفاظت شده محیط زیست را یدک می‌کشد اما در عمل از حفاظت مسئولان محیط زیست بی‌بهره مانده و در چنگال پیمانکاران گرفتار شده است.
از دیگر عوامل ناامنی منطقه حفاظت شده میشداغ، حضور دامداران و گله‌های دام است و البته شکارچیانی که با استفاده از نورافکن، اسلحه و سگ‌های شکاری، بسیاری از حیوانات را فارغ از نوع گونه، به گلوله بسته و صبح به جمع‌آوری لاشه‌ها مشغول می‌شوند.
