از ابتدای بازی و قبل از آن که مشکل بلیت فروشی و غیره تا فروش سیگار و ساندویچ های آنچنانی و بعد از شروع بازی پرتاب اشیایی که امتیازات میزبانی ما در دیدار های بین المللی را به راحتی آب خوردن به باد داد.
همیشه گفته ایم که دربی ایران یکی از بزرگترین دربی های آسیا و بعضا دنیاست اما هیچگاه نخواستیم به این فکر کنیم که این دیدار را میلیون ها چشم رصد می کنند و دشمنان قسم خورده ما آنطرف آب ها در انتظار صحنه های اینچنینی هستند تا برای ادعا های بی اساس خود پایه بسازند و ما چه خوب این بهانه را دستشان دادیم.
از بازی های خارج از خانه مقابل تیم های عربستانی کم ضربه نخوردیم و زمان زیادی هم از آن نمی گذرد اما باز هم در ورزشگاه آزادی با پرتاب اشیا، عکاس و بازیکن و ... آسیب دیدند تا امتیاز های ورزشگاه باشکوه آزادی با هر پرتاب به هوا برود و شاید در رای صادره میان دعوای فوتبالی ایران و عربستان هم تاثیر گذار باشد.
دربی های زیادی در سراسر دنیا برگزار می شود و هیچگاه این دیدار ها به پرتاپ سنگ منجر نمی شود حتی اگر دروازه تیم محبوب بارها و بارها باز شود.
قرار است پرونده عربستان و ایران در بحث میزبانی فوتبال دوباره بررسی شود و تا اعلام رای 2 فدراسیون را به سکوت دعوت کرده اند هر چند سکوت مسئولان ما با هیاهوی امروز در ورزشگاه خنثی شد و یک امتیاز منفی دیگر برای این همه سرمایه فوتبالی و تماشاگران مشتاق ثبت شد.
کاش بهترین کشور در استقبال تماشاگران از فوتبال نبودیم حداقل تعداد کمتری سنگ و بطری بر سر بازیکنان می خورد و شاید از گزند محرومیت هم در امان بودیم.
از همه مهمتر اینکه در پایان بازی هر کدام از بازیکنانم طرفداران حریف را متهم به فحاشی و سنگ پراکنی می کنند و اول یا دوم بودن را به فرهنگ سازی ترجیح می دهند.
