بعد از حذف و راه نیافتن تیم ملی امید به رقابت‌های قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا، انتقادات تند و تیزی از این تیم صورت گرفت و در طرف دیگر همه درگیر ماجرای محرومیت بازیکنان استقلال شدند تا شرایط موجود،از رها شدن مجدد این تیم تا شروع تورنمنت رسمی آینده حکایت کند. از ابتدا هم هدف از حضور بازیکنان تیم ملی جوانان در رقابت‌های رده سنی امید، کسب تجربه عنوان شده بود و کسی به دنبال گرفتن نتیجه نبود اما با حذف تیم ملی همه درباره نتایج صحبت می‌کنند و کسی توجهی به کسب تجربه ندارد.
در گیر و دار دعوای استقلالی‌ها با فدراسیون فوتبال، کمیته فنی فدراسیون جلسه‌ای را با حضور امیر حسین پیروانی برگزار کرد که تقریبا نتیجه‌ای نداشت و قرار است جلسه دیگری برگزار شود. حتی کادرفنی فعلی نمی‌دانند که قرار است با آنها کار را ادامه بدهند یا نه.
تیم ملی اگر به رقابت‌های قهرمانی آسیا صعود می‌کرد، باید در دی ماه در چین با رقبای خود دیدار می‌کرد اما با حذف این تیم، هیچ برنامه‌ای برای دی ماه گرفته نشده و بدون بازی و انجام تدارکاتی تیمی صاحب تجربه شود. کمیته فنی قبل از آغاز رقابت‌های مقدماتی زمان زیادی را برای انتخاب کادر فنی تیم ملی امید از دست داد و به همین دلیل بعد از انتصاب پیروانی به عنوان سرمربی این تیم، کادر فنی تنها حدود ۲۵ روز فرصت برای آماده سازی داشت و تیم ملی تنها یک بازی دوستانه برگزار کرد.
بدون شک این برنامه ریزی برای تیم ملی بزرگسالان هم قابل قبول نیست، چه برسد که در تیم امید، هم‌زمان با ایجاد هماهنگی بین بازیکنان، بحث آموزش هم مطرح است.
با حذف امیدها از آسیا، این تیم تا دو سال آینده هیچ تورنمنت رسمی دیگری ندارد و باید فکری به حال وقفه موجود کرد. نباید اشتباه‌های سال گذشته در رها کردن این تیم تکرار شود؛ اشتباهی که در دوره‌های گذشته بارها تکرار شده است.
با توجه به هدف فدراسیون فوتبال و آرزوی جامعه فوتبال برای صعود به المپیک ۲۰۲۰، باید هر چه سریع‌تر برنامه‌های این تیم مانند تیم ملی بزرگسالان تدوین شود و به طور مرتب در وقفه‌های لیگ برتر، بازیکنان رده سنی امید گرد هم جمع شوند و بازی و اردوهای خود را برگزار کنند.
