حشمت‌الله فلاحت‌پیشه استاد دانشگاه علامه طباطبایی طی یادداشتی نوشت: پیمان منع سلاح‌های هستهای در سازمان ملل، پیمانی است که تعهداتی را برای امنیت کشورهای مختلف جهان از جمله برای جمهوری اسلامی ایران ـ که به دنبال خاورمیانه و دنیای عاری از سلاح هستهای بوده ـ شکل داده است.
سازمان ملل متحد چنین پیمانی را به رای کشورها گذاشت و آمریکا و دارندگان سلاح‌های اتمی با پذیرش این تعهد مخالفت کرده، اما دیگر کشورهای جهان آن‌را پذیرفتند. شاید بتوان علت مخالفت آمریکا، انگلیس و فرانسه با این پیمان را با توجه به این‌که این کشورها عضو باشگاه هستهای و دارای بمب اتمی هستند، عدم پیروی از تعهدات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و مقررات ان.پی.تی عنوان کرد.
کشورهای غربی قائل به این هستند که دیگر کشورها باید به تعهدات هستهای پایبند باشند تا به هیچ وجه به سمت بمب اتم حرکت نکنند، اما جالب این‌است که غرب در مسیر اجرا به مقررات ان.پی.تی هم پایبند نیست، چون زمانی که موضوع پرونده هستهای ایران مطرح شد در طول 15 سال اخیرتلاش کرد که ایران را از فناوری هستهای مسالمت‌آمیز منع و محروم کند و حتی با وجود توافق برجام که راهکار سیاسی و حقوقی به‌شمار می‌رفت، عملا بخشی از حقوق و مقررات ان.پی.تی را نادیده گرفت.
آمریکا، فرانسه و انگلیس که معمولا آزمایش‌های اتمی انجام می‌دهند در حال حاضر سعی کردند در مقابل معاهده سازمان ملل بایستند تا خود را در زمینه آزمایشات هستهای استثنا کنند و زرادخانه‌های هستهای خود را به عنوان یک مزیت سیاسی و قدرت بین‌المللی حفظ کرده و گسترش دهند.
نکته جالب این‌که به خاطر نوع بازی سیاسی که به‌طور مشخص آمریکایی‌ها انجام می‌دهند همچنان محدودیتی برای گسترش سلاح هستهای در دنیا شکل نگرفته بلکه عملا اقدامات تبعیض‌آمیز دیگری شبیه آن چیزی که در قبال ایران ایجاد شده، در حال شکل‌گیری است که بر این مبنا موضوع ایران و آمریکا دو مصداق واقعی برای ارزیابی معادلات بین‌المللی و هستهای به‌شمار می‌رود.
آمریکا کشوری است که به هیچ تعهدی پایبند نبوده و قصد دارد زرادخانه هستهای خود را گسترش دهد. این کشور خلاف مقررات بین‌المللی حتی رژیم صهیونیستی را زیر چتر خود مسلح به سلاح هستهای کرده و در مقابل، جمهوری اسلامی ایران را که نقطه مظلوم این پرونده است با وجود رعایت تمام مقررات ان.پی.تی و عدم حرکت به سمت بمب هستهای، تحت فشار قرار داده است.
آمریکا سعی کرده جمهوری اسلامی ایران را از حق و حقوق هستهای که بر اساس مقررات بین‌المللی به هر کشوری اعطا شده است، محروم کند.
در مورد معاهده اخیر در سازمان ملل هم باید گفت که این پیمان، جنبه الزام‌آور ندارد و قابل اتکا نیست، ولی از نظر دیپلماسی عمومی برای دنیا افشا خواهد کرد که آمریکایی‌ها ناقض صلح و امنیت بین‌المللی هستند و صلح را با خطرناک‌ترین سلاح امروز بشر، یعنی سلاح هستهای تهدید می‌کنند.
