«هادی محمدی» در روزنامه «جوان» نوشت:
از نگاه مقامات ارشد نظامی و سیاسی امریکایی، ادامه روندهای جاری در سوریه و عراق، فرصت‌‌های راهبردی را از امریکا سلب خواهد کرد و حذف از موازنه قدرت در این دو کشور بسیار حیاتی، برای امریکا غیرقابل تحمل است. شراکت راهبردی سوریه، روسیه و ایران و مقاومت منطقه‌ای برای مبارزه با تروریسم تکفیری که ابزار جنگ نیابتی امریکا، غرب و ارتجاع عرب و رژیم صهیونیستی محسوب می‌شوند، به کارکردهای بزرگی در سوریه دست یافت. حلب و مناطق و حلقه‌‌های امنیتی پیرامون آن آزاد شدند، حوزه‌‌های نفتی شرق حمص و مناطق حیاتی شمال حماه، محله‌‌های چسبیده به دمشق در غوطه شرقی و محله‌‌های مهمی در پیرامون فرودگاه و غوطه غربی و شهرکهای راهبردی در قلمون شرقی و غربی و نهایتاً کسب پیروزی‌‌های نظامی بزرگ درتمامی مناطق جنوب و شمال و مرکز سوریه در مقابل تروریست‌‌های مورد حمایت امریکا و غرب و تمامی کشورهای حامی تروریسم که با بودجه مالی و تسلیحاتی فوق‌العاده‌ای در تمامی محورها شکست می‌خوردند، برای امریکا قابل قبول نیست.
در عراق نیز حشدالشعبی با آزادسازی موصل در هشت ماه گذشته که در آخرین محله قدیمی، گام‌‌های نهایی را برمی‌دارد و بسیاری از مناطق استان نینوا تا نزدیکی‌‌های مرز با سوریه و استان الانبار تا آخرین شهرکهای مرزی و در کنار البو کمال، تصویر نابودی تروریست‌‌های داعش را به تصویر کشیده‌اند. آنچه در حکومت ترامپ و نظامیان پنتاگون با همراهی انگلیس، رژیم صهیونیستی، اردن، عربستان و برخی شخصیت‌‌های سیاسی کردی در عراق و سوریه آماده شده است برای پاسخ به فرجام ناامیدکننده شکست‌‌های تروریسم در عراق و سوریه است. اقدام دستپاچه نظامیان امریکایی، انگلیسی، فرانسوی و اردنی که در برخی مناطق مرزی در عراق یا سوریه مستقر شده‌اند،در کنار چندین هزار تن از تروریست‌‌های ارتش و در درون مرزهای اردن و نزدیک به معبر تنف که شاهراه ارتباطی بغداد – دمشق است و برخی پایگاه‌‌های نظامی در شمال غربی استان الانبار یا غرب استان نینوا و به موازات مناطق کردی و کشور سوریه راهبرد اشغال یک هلال جغرافیایی از جنوب تا شرق سوریه و شمال سوریه را دنبال می‌کنند.
امریکا قصد دارد با اشغال این جغرافیای مرزی، هم کارت چانه‌زنی در ژنو را به دست بگیرد و هم امکان تجزیه سر زمینی در سوریه و تا حدودی در عراق را فراهم کند. حرکت حشدالشعبی و نیروهای عراقی به سمت مرزهای سوریه و سرکوب داعش از یک سو و حرکت ارتش سوریه و همپیمانان آن از چندین محور به سمت مرزهای عراق نشان از یک راهبرد تقابلی دارد که ضمن آزادسازی سریع بسیاری از مناطق در دو سوی مرز که در اختیار داعش و برخی دیگر از گروه‌‌های تروریستی است، آخرین کارت بازی راهبردی امریکا را نشانه رفته است. این مصاف دو راهبرد در مناطق مرزی یک جدال اراده نیز هست و امریکایی‌ها که نمی‌خواهند هزینه چندانی در این راهبرد بپردازند، با خط و نشان برای نیروهای عملیات‌کننده در دو سوی مرز عراق با سوریه با شرایط دشواری روبه‌‌رو هستند.
ترامپ در بروکسل فقط از پروازهای شناسایی ناتو در سوریه و عراق بهره‌مند شد و قراردادهای نظامی با عربستان قادر نیست تا ابزار لازم برای شرایط جنگی را در اختیار ترامپ قرار دهند و حمایت‌‌های بدبینانه و محدود اروپایی‌ها هم مشکل این راهبرد ترامپ را حل نکرد. به همین دلیل برخی خبرها از عقب‌نشینی یگان‌‌های امریکایی از تنف یا پایگاه‌‌های مرزی در دو سوی مرز عراق و سوریه حکایت دارد،چرا که در صورت درست بودن این خبر امریکا با حرکت آرام و اراده قطعی نیروهایی در دو سوی مرز روبه‌رواست که محاسبه درگیر شدن با نظامیان امریکایی را کرده‌اند و هزاران امریکایی در عراق و سوریه و منطقه، اهداف شروع آنها خواهند بود.
