رشد اقتصادی ایران در ۹ ماهه سال گذشته درحالی ۱۱.۶ درصد اعلام می شود که این رشد بدون بخش نفت رقمی معادل ۱.۹ درصد را به خود اختصاص می دهد. به عبارتی ۹.۷ درصد از این رشد متعلق به بخش نفت است.
این ارقام به خوبی اهمیت و نقش صنعت نفت را در ارتقاء وضعیت اقتصادی کشور نشان می دهد. بنابراین انتظار می رود که توجه بیشتری به این صنعت و بخش های مختلف آن صورت گیرد چرا که کوچکترین خللی درفرآیند تولید نفت به طور مستقیم بر رشد اقتصادی کشور که همچنان بیشترین وابستگی را به درآمد نفت دارد، تاثیر می گذارد.
میزان تولید کنونی نفت معادل ۳ میلیون و ۹۰۰ هزار بشکه در روز و اکثرا از میادین مستقل کشور است. این در حالی است که بیشترین افزایش میزان تولید به میادین تحت مدیریت شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب مربوط می شود که به گفته کارشناسان این حوزه، با حداکثر توان مشغول تولید نفت هستند.
اما آنچه در این میان و در دستیابی به این حجم از تولید دست دارد، تجهیزات موجود در میادین و بخش های مختلف شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب است. با توجه به اینکه بیشترین حجم تولید از این منطقه انجام می شود و حجم تولید با حداکثر توان است، آسیب تجهیزاتی این شرکت می تواند به تولید نفت آسیب بزند.
یه کارشناس نفتی در این ارتباط گفت: سال گذشته تنها ۳۰ درصد از تجهیزات شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب تعمیر شده و همچنان ۷۰ درصد آن در انتظار تعمیر است. از طرفی در صورتی که تنها یک روز تولید را به بهانه تعمیرات متوقف کنیم رقمی حدود ۳۰۰ هزار بشکه در روز از میزان تولید عقب می مانیم.
وی که خواست نامش ذکر نشود، تصریح کرد: چاره ای جز زیر تعمیر بردن تجهیزات این شرکت نیست چرا که با توجه به استفاده حداکثری ممکن است هرگونه خللی، امر تولید را چندین روز به تعویق بیندازد و به عبارتی زمینه ساز کاهش تولید نفت شود. به این ترتیب شاهد کاهش تولیدی بیش از ۳۰۰ هزار بشکه در روز هستیم.
این کارشناس نفتی تصریح کرد: از طرفی فرسودگی و پیری تجهیزات نفتی این منطقه منجر به بروز مشکلات زیست محیطی شده است که در جایگاه خود می تواند مشکل زا باشد.
در عین حال اگرچه تجهیزات این شرکت نیازمند بازسازی و نوسازی است، اما این نیاز نباید تبدیل به بهانه ای برای واردات کالا و تجهیزات خارجی شده و موجب شود که تعمیرات را به دست شرکت های خارجی بسپاریم.
