بازار، چینی‌تر شد

آمارها نشان می‌دهد در چهار سال اخیر سالانه ده میلیارد دلار کالا از چین وارد کشور شده است. به عبارتی در مدت 42 ماه بالغ بر 40 میلیارد دلار کالای چینی وارد کشور شده است.

 اگر میانگین واردات از چین را با میانگین ده میلیارد دلار در نظر بگیریم و سال 92 با دلار 3000 تومان، 93 با دلار 3300 تومان، سال 94 با دلار 3500 تومان و در نهایت سال 95 با دلار 4000 تومان در نظر بگیریم به عدد جالب توجه 138000 میلیارد تومان می‌رسیم که از افزایش 78 هزار میلیارد تومانی واردات از چین را نشان می‌دهد.

محمدعلی زرینه کفش، رئیس اتحادیه بافندگان فرش‌های دستباف با انتقاد از ورود کالاهای بی‌کیفیت چینی گفت: متاسفانه ورود کالاهای بی‌کیفیت چینی در سال‌های اخیر دو برابر شده است. واقعا چه ضرورتی دارد برخی کالاها مانند خلال دندان، چوب بستنی و لوازم‌التحریر وارد کشور شود، در حالی که ما خودمان در این حوزه‌ها تولیدکننده هستیم. وی افزود: نکته قابل توجه ورود کالاهای درجه سوم چینی به کشور است. ورود این کالاها، هم تولید ایرانی را نابود می‌کند و هم کارگر ایرانی را بیکار. ورود کالاهای چینی به ایران در شرایط کنونی، شغل‌های نصفه نیمه کنونی را هم از گردونه حذف می‌کند. وی افزود: دولت باید قانونی را تصویب کند که از ورود کالای بی‌کیفیت چینی جلوگیری شود.

صادق فیض‌آبادی، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و تعمیرکاران تجهیزات الکترونیکی و حفاظتی نیز  با انتقاد از واردات بی‌رویه کالاهای چینی گفت: من نمی‌دانم برخی کالاهای چینی چرا و چگونه وارد کشور می‌شوند، در حالی که خودمان در بسیاری از این کالاها تولیدکننده هستیم. وی افزود: الان ما در تولید دوربین‌های مدار بسته تولیدکننده هستیم و حتی 15 شرکت تولیدکننده در این حوزه داریم، اما الان مشاهده می‌شود واردات نیز در این حوزه زیاد صورت می‌گیرد. وی افزود: در صورت ادامه داشتن واردات دوربین‌های چینی، هم آن 15 کارخانه تعطیل و هم کارگران بیکار می‌شوند.

وی با انتقاد از عدم حمایت دولت در حوزه تولید نیز گفت: در حالی که تولیدکننده با مشقت بسیار زیاد کالای خود را تولید می‌کند، واردات کالاهایی که در داخل امکان تولید دارند نباید صورت گیرد. حمایت از تولید داخلی در حد شعار است.

واردات 40 دکل توسط شرکت‌های دولتی از چین!

عبدالحمید نادریان، فعال صنعت نفت و مدیرعامل شرکت توسعه پترو صنعت دریا  اظهار کرد: متاسفانه باید اذعان کنم دولت یازدهم بشدت به واردات تجهیزات و صنایع خارجی که خود ایران تولید‌کننده آن است علاقه دارد و این مسأله باعث تأسف است. در صنعت نفت با این که ما بشدت در برخی حوزه‌های نفتی و ساخت تجهیزات قوی هستیم، اما از سوی دولتی‌ها سفارشات خرید و تولید تجهیرات به خارجی‌ها داده می‌شود و واردات نیز به طرز افسارگسیخته‌ای افزایش یافته است. نادریان تاکید کرد: در حال حاضر صنعت حفاری ایران، بهشت دکل‌سازان چینی شده است به گونه‌ای که 40 دکل توسط شرکت‌های دولتی، شبه دولتی و خصوصی از چین خریداری شده است. وی تصریح کرد: من نمی‌دانم چرا برخی از تجهیزاتی که براحتی در داخل ساخته می‌شود از خارج می‌آید. آیا نفعی برای گروه یا عده‌ای دارد؟

منتظر افزایش تعداد بیکاران باشید

محمدباقر صدری، دکترای اقتصاد و عضو انجمن اقتصاددانان ایران نیز در این بارهگفت: در خبرها آمده است رقم افزایش واردات ایران از چین در سه چهارسال اخیر دو برابر سال‌های 91ـ84 شده است. این یک اتفاق ناخوشایند و نامیمون برای اقتصاد ایران است. وی با بیان این که بدون شک با ادامه داشتن این روند، به تعداد بیکاران و کارخانه‌های ورشکسته کنونی افزوده خواهد شد، گفت: این روند غیرقابل قبول است. چرا باید سنگ پا و دفترچه یادداشت و خلال دندان وارد کشور کنیم؟ آیا این تدبیر است؟

حمایت از تولید ملی با مدیریت واردات

رهبر معظم انقلاب اسلامی در سال‌های اخیر بارها بر ضرورت مدیریت واردات به منظور حمایت از تولید داخلی تاکید کرده‌اند. به عنوان مثال، ایشان در ابتدای امسال در حرم رضوی تاکید کردند: واردات کالاهایی که در داخل به‌قدر کافی تولید می شود، بایستی به‌صورت یک حرام شرعی و قانونی شناخته بشود؛ آنچه در داخل تولید می شود، از خارج وارد نشود. این‌که ما نگاه کنیم ببینیم کالاهای مصرفی ما، از خوراک گرفته تا پوشاک، تا وسایل منزل، تا کیف و کفش بعضی از بانوان، تا وسایل مدرسه و دفتر و قلم و امثال اینها از خارج بیاید، این مایه‌‌ شرمندگی است! انسان احساس شرم می‌کند؛ هم در مقابل تولیدکننده‌ داخلی احساس شرم می‌کند، هم در مقابل آن کسی که این جنس را از بیرون برای ما می‌فرستد. با این امکاناتی که در کشور هست، نگذاریم این راه به این شکل ادامه پیدا بکند، واقعاً جلوی واردات به‌معنای واقعی کلمه گرفته بشود.

بعضی از اجناس اساسی هست که در داخل قابلیت تولید دارد، اما درعین‌حال وارد می‌شود، درحالی‌که می‌شود در اینجا تولیدش کرد؛ ولو امروز نداریم و امروز تولید نمی‌شود، اما قابل تولید کردن است.