به گفته استادیار دانشکده طب سنتی و مکمل دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گیاه گاوزبان ایرانی با گاوزبان مشهور در گیاه درمانی نوین، متفاوت است و هر دو جنس آن به رغم داشتن ویژگی‌های درمانی، برای برخی افراد و بیماران محدودیت مصرف دارد.
دکتر مجید انوشیروانی افزود: هر دو جنس گاوزبان (ایرانی و اروپایی)، کاربردهای نسبتا مشابهی دارند اما مصرف گاوزبان اروپایی، به خاطر وجود آلکالوئیدهای پیرازولیدن، برای مبتلایان به بیماری های کبدی و نیز خانم‌هایی باردار محدودیت مصرف دارد.
وی درباره گاوزبان ایرانی گفت: طبیعت این گیاه در متون طب ایرانی، گرم و تر در درجه اول ذکر شده است. بنابراین از جهت طبع، ایمن شمرده می شود. البته هرگز نمی توان گفت اگر گیاهی طبع معتدل یا نزدیک به اعتدال داشته باشد، بی زیان و ایمن است.
متخصص طب سنتی ایران با اشاره به اینکه جوشانده گل گاو زبان ایرانی، برای تقویت قلب و سیستم عصبی و کاهش اضطراب بسیار سودمند است گفت: مقدار مصرف روزانه گاوزبان برای هر فرد بالغ حدود ۵ گرم است که باید در حجم حدود یک ونیم لیوان آبجوش به مدت ۱۰ دقیقه به صورت آرام و ملایم جوشانده شود.
وی اظهار داشت: افزودن لیموعمانی یا آب لیمو به جوشانده گاوزبان ضروری نیست ولی آن را خوشرنگ و خوشگوار می کند و مهمتر از آن، برای کسانی که دچار تپش قلب اضطرابی همراه با داغی بدن و سینه و صورت می شوند سودمندتر است.
به گفته این عضو هیئت علمی دانشگاه، افزودن مقدار اندکی عسل یا نبات به این جوشانده به شرطی که شیرینی ملایمی داشته باشد نیز اشکالی ندارد.
دکتر انوشیروانی تاکید کرد: گل گاوزبان برای کاهش پرفشاری خون کاملاً ایمن نیست. به همین دلیل، افراد تنومند و پرخون که خشم یا اندوه پنهان دارند در هنگام افزایش فشارخون نباید گل گاوزبان را خودسرانه مصرف کنند زیرا جوشانده گاوزبان در چنین افرادی گاه ممکن است بسیار خطرناک باشد و بحران شدید فشارخون ایجاد کند.
