دختری در این سوی شهر... به آینه نگاه می‌کند. با وجود تغییرات بسیار و عمل‌های زیبایی متعدد، حس می‌کند ظاهرش همچنان تکراری است و جای کار بیشتری دارد! بازهم دلش می‌خواهد تغییر دیگری در ظاهرش ایجاد کند. موهایش را از دو سو بالا می‌گیرد، گوش‌هایش....آیا می توان کاری هم برای گوش‌ها کرد؟ گوش‌هایی بسیاری متفاوت‌تر!
دختری در آن سوی شهر... سالهاست که گوش‌هایش را زیر موهای بلندش پنهان کرده، از همان روزهای کودکی گوش‌های بزرگ و برجسته‌اش موجب تضعیف اعتماد به نفسش بوده است.
تنها بلند کردن موها و پنهان کردن گوش‌ها زیر آنها توانسته قدری او را کمک کند؛ اما تا کی؟ دیر یا زود باید تیزی چاقوی جراحی را بر گوش‌هایش احساس کند. اما آیا جراحی می‌تواند برای همیشه او را از نازیبایی نجات دهد؟این روزها در میان شلوغی بازار زیبایی و مسابقه ای که برخی دختران برای زیبا و زیباتر شدن گذاشته‌اند، فرم گوش‌ها دلیل محکمی است که برخی را روانه اتاق‌های جراحی می‌کند. اما همیشه این جراحی‌ها با هدف رفع بزرگی و برجستگی گوش‌ها نیست و عده‌ای دوست دارند گوش‌های نوک تیزی داشته باشند که به «گوش الاغی» معروف شده است. هرچند برخی از صاحبان گوش‌های نوک تیز از ظاهر خود راضی هستند اما گروهی هم پشیمان می‌شوند و به دنبال راهی برای داشتن گوش معمولی، دوباره راهی مطب می‌شوند. به این بخش داستان که می‌رسیم این سؤال مطرح می‌شود که واقعاً یک گوش طبیعی و بی‌نیاز از تیغ جراحان چه مشخصاتی باید داشته باشد؟
دکتر اکبر بیات در پاسخ به این سؤال می‌گوید: فرم، شکل و اندازه گوش در افراد مختلف، یکسان نیست. اما یک گوش طبیعی و نرمال باید با جمجمه زاویه‌ای 25 تا 30 درجه داشته و فاصله لبه‌های آن تا جمجمه حدود 15 تا 20 میلیمتر باشد. چنانچه غضروف لاله گوش در برخی قسمت‌ها بیشتر رشد کند یا بعضی از چین‌های لاله گوش بدرستی تشکیل نشوند این زاویه یا فاصله لبه گوش از جمجمه بیشتر می‌شود. در این حالت می‌توان گفت فرد گوش برجسته‌ای دارد.
عضو آکادمی جراحی پلاستیک اروپا می‌افزاید: در بیشتر مواقع، ژنتیک نخستین متهم ایجاد گوش‌های برجسته و بزرگ است. به همین دلیل می‌توان در سه هفته نخست زندگی یک نوزاد از نرمی لاله گوش او استفاده کرد و با استفاده از قالب‌های مخصوص از ایجاد گوش برجسته در کودکان پیشگیری کرد.
البته استفاده از این قالب‌ها کار هر کسی نیست و نباید خودسرانه از آن استفاده شود زیرا یک قالب نامناسب، نوزاد را دچار مشکل گوش مچاله شده خواهد کرد.این جراح با تأکید بر شیوع این عارضه در سنین 2 تا 3 سالگی خاطرنشان می‌کند: هرچند این گوش برجسته بیشتر در میان کودکان 2 تا 3 ساله دیده می‌شود اما جای خوشحالی است که بدانیم در بسیاری از کودکان این عارضه با رشد کودک برطرف می‌شود و نیازی به درمان نیست.
اما اگر پس از پایان 6 سالگی و پایان رشد لاله گوش این مشکل مرتفع نشد نباید به رفع خود به خودی آن امیدوار بود.به گفته دکتر بیات، قدرت شنوایی در صاحبان گوش برجسته، بی‌نقص است و تنها دلیل تمایل به جراحی و اصلاح این وضعیت، کاهش اعتماد به نفس و مشکلات روحی ناشی از آن است. از این‌رو عمل جراحی که در بیشتر مواقع به صورت سرپایی هم انجام می‌شود می‌تواند مانع منزوی شدن کودک شود.عضو آکادمی جراحی پلاستیک اروپا با توضیح روش جراحی می‌گوید: در این عمل با ایجاد برش در پشت گوش قسمتی از غضروف را به گونه‌ای برمی‌دارند که گوش به حالت طبیعی بازگردد.
این عمل سرپایی است و معمولاً با بی‌حسی موضعی قابل انجام است اما در برخی کودکان که می‌ترسند می‌توان از بیهوشی هم استفاده کرد.
وی در ادامه به مواردی که پس از عمل جراحی باید رعایت شود اشاره کرده، اظهار می‌کند: آنتی بیوتیک‌ها و مسکن‌های تجویز شده توسط پزشک باید بموقع مصرف شود. پس از برداشتن پانسمان که معمولاً سه روز روی محل عمل قرار می‌گیرد باید هر روز محل زخم را در حمام با آب ولرم و صابون شست‌و‌شو داد تا از عفونت آن جلوگیری کرده و به بهبودی زخم کمک شود. همچنین توصیه می‌شود هنگام خواب از هدبند استفاده شود.
این جراح سرو گردن درباره طرفداران تغییر حالت گوش‌های طبیعی می‌گوید: متأسفانه برخی از جوانان با وجود داشتن گوش‌هایی طبیعی باز تمایل به تغییر شکل گوش‌هایشان دارند.
گوش شیطانی یا گوش الاغی مدلی است که اخیراً مورد توجه برخی جوانان قرار گرفته است.
در این عمل با برش قسمت بالایی گوش و بخیه کردن آن فرم گوش از حالت گرد به شکل مثلثی تبدیل می‌شود. متأسفانه این عمل یکی از چندین عمل زیبایی است که هیچ نیازی به آن نیست و معمولاً با اصرار فرد انجام می‌شود.
دکتر بیات در خاتمه تأکید می‌کند: هرچند تغییر شکل گوش طبیعی به حالت مثلثی در سطح شنوایی تغییری ایجاد نمی‌کند اما بسیاری از جوانان پس از مدتی از تن دادن به این عمل پشیمان می‌شوند. به همین دلیل توصیه می‌کنم قبل از انجام چنین جراحی‌هایی حتماً با روانشناس مشورت شود.
