به جرات می‌توان گفت به احترام این معلمان باید ایستاد، زنان و مردانی که در کنار تمام گلایه‌های مطرح شده از سوی معلمان درباره حقوق کم و تبعیض با کارکنان سایر دستگاه‌ها همچنان با عشق و انگیزه، در شغل معلمی فعالیت می‌کنند و حتی داستان محرومیت‌ها و سختی کار در مناطق مرزی و محروم کشور آنها را از میدان به در نکرده است.
معلمانی که در محرومترین مناطق کشور، آنجا که زنان و مردانش طعم فقر را به خوبی چشیده‌اند برای تحصیل فرزندان این مرز‌وبوم تلاش می‌کنند تا مبادا داستان محرومیت‌ها منجر شود تا کودکی از حق تحصیل باز بماند.
معلمانی هستند که در روستاهای دور‌افتاده و مناطق محروم کشور برای رسیدن به مدرسه، کیلومترها مسیر طی می‌کنند و گاه حتی در ماه یکبار فرصت آمدن به خانه خود و دیدار همسر و فرزندانشان را دارند.
معلمانی که با کمترین امکانات، در کلاس‌های درس فرسوده و گاه حتی بدون نیمکت با عشق به دانش‌آموزانشان درس می‌دهند و گاه فراتر از وظایف معلمی نقش حامی و یاور شاگردان خود را که عمدتاً از فقر و محرومیت رنج می‌برند، ایفا می‌کنند.
در ذیل تصاویری از تلاش‌های معلمان در مناطق محروم کشور را مشاهده می‌کنیم.
