رفتن از این دنیای مادی و وارد شدن به سرای باقی برای هر انسانی وجود دارد و این اتفاق در زندگی ما حتمی است.قرآن کریم به عنوان مرجع اصلی موضوعات دینی و اعتقادی،تعابیر متعددی از مرگ دارد که چند مورد آن اشاره شده است.
1.چشیدن: «کُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَة ُالْمَوْتِ..
منبع:سوره آل‌عمران، آیه۱۸۵
هر جاندارى (به ناچار) چشنده مرگ است ،...»
اگر انسان به کلی نابود و فانی شود، دیگر چشیدن معنایی نخواهد داشت.پس این آیه نشان می دهد که انسان موجودی باقی است.
2.توّفی: این تعبیر در مورد مرگ دوازده بار در قرآن به کار رفته است که به معنای دریافت کامل است و از آنجا که خداوند دریافت کننده است، مرگ به معنای بازگشت به سوی خداوند خواهد بود.
3.برخی آیات نیز از مرگ به رجوع و سیر به سوی خداوند تعبیر کرده است :
«إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ؛در آن روز (روز مرگ) سوق و حرکت به سوى پروردگار توست (از ملاقات برزخى، قیامت، حضور در محکمه، محاکمه تا بهشت یا جهنم)»
منبع:سوره قیامت،آیه۳۰
این آیات نیز گواه نابود نشدن انسان با مرگ است.
4.تشبیه مرگ به خواب و استعمال توفی در مورد هر دو.
گواه بر این حقیقت است که انسان هم‌چنان که می‌خوابد، نیست و نابود نمی‌شود؛ با مرگ نیز از بین نمی‌رود.
البته امامان ما نیز تعابیری از مرگ داشته اند.در سخنی از امام باقر(ع) آمده است: «مرگ، همان خوابى است که هر شب به سراغتان مىآید؛ با این تفاوت که مدتش طولانى است»
