علیرضا منصوریان پس از شکست در ورزشگاه شیخ راشد باید به دو نکته اساسی با بازبینی فیلم توسط گروه آنالیز خودش پاسخ دهد.
دو پرسشی که می توانند چراغ راه او برای روزهای آینده و دیدار با نماینده عربستان باشد و دلیلی برای پیروزی. منصوریان که مدعی است بهترین گروه آنالیز را دارد باید ابتدا به این پرسش پاسخ دهد که انگیزه، اشتها و گرسنگی و میزان دویدن بازیکنانش در دبی کجا رفت؟
در واقع کجای کار تمرینات یا ریکاوری و یا موضوع های روحی و روانی استقلال غلط بود که این تیم اصلا شبیه به استقلالی که مقابل نفت تهران و آبادان و پیکان و پرسپولیس به میدان رفته بود در میدان شیخ راشد ندوید؟
استقلال در دیدار با الاهلی از نظر میزان دوندگی اصلا شبیه به تیمی که مقابل پرسپولیس به میدان رفت نبود و قطعا بازی های فشرده ماه اخیر تاثیر زیادی روی این تیم داشته است اما وقتی به بازی استقلال با السد هم نگاه می کنیم متوجه می شویم که در آن دیدار هم استقلال نسبت به بازی های قبلی و بعدی از عطش کمتری برخوردار بود. به هر حال یا ترس یا کمبود شجاعت در دیدارهای بین المللی هم می تواند روی کار منصوریان تاثیر گذاشته باشد که راه حل آن را باید خود سرمربی استقلال پیدا کند.
نکته دوم لابه لای حرف های منصوریان پس از بازی دیده می شود آنجا که می گوید: «الاهلی می دانست از کجا باید به ما ضربه بزند».
دقت در بازی استقلال به همه نشان می دهد که این تیم روی دو ارسال از جناحین گل خورده است. یعنی همانطور که از نفت گل خورد، همانطور که از پرسپولیس گل خورد، همانطور که از خیلی تیم های دیگر گل در یافت می کند که شاید اشکال آن خود سید مهدی رحمتی باشد که از روبه رو بسیار سخت گل می خورد و از جناحین به سادگی تمام.
در واقع آنالیز همین بازی استقلال با الاهلی مسیر را برای التعاون عربستان و لوکوموتیو تاشکند باز می کند و آنها برای رسیدن به دروازه استقلال توپ را به جناحین خواهند بد و با ضربات ایستگاهی و البته سانتر از جناحین به استقلال فشار خواهند آورد.
منصوریان برای این موضوع هم باید راهی پیدا کند وگرنه صعودش از این گروه بسیار سخت خواهد شد.
