نشریه آمریکایی «واشنگتن فریبیکن» در تحلیلی در زمینه اعضای منتخب دولت «دونالد ترامپ» رییس جمهور جدید آمریکا نوشت: «ترامپ تیمی را جمع و جور کرده که به شدت مخالف توافق اتمی ایران هستند و این پیامی مبنی بر این است که تغییر بزرگی در مخالفت با تلاش‌های پایانی دولت اوباما، رییس جمهور کنونی در حفظ توافق اتمی و قبل از خروج از کاخ سفید در راه است.»
بر این اساس، ترامپ چهره‌های سرشناس مخالف توافق را به سمت‌های مهم امنیت ملی، سیا، وزارت دفاع و شورای امنیت ملی در نظر گرفته است.
این نشریه با اشاره به نام افراد ضد ایرانی چون «جیمز ماتیس»، «مایک پومپئو» و «مایکل فلین» برای تصدی وزارتخانه‌‌های کلیدی به نقل از منابع مطلع از گفت‌و‌گوهای پشت پرده نوشت: «فلین در دوره نبرد عراق در خاورمیانه حاضر بوده و بخوبی می‌داند که چگونه شاخه‌های نیابتی ایران ده‌ها نظامی آمریکا را کشته‌اند. او اطلاعاتی دارد که نشان می‌دهد ایران آمریکایی‌ها را در جهان نشانه گرفته است.»
یک منبع مطلع دیگر نیز گفت: «آشکار است که رییس جمهور ترامپ رویکردهای اساسا متفاوتی را در قبال ایران به نسبت دولتی فعلی در زمینه سیاست خارجی و امنیت ملی در پیش می‌گیرد.»
این نشریه در خاتمه نوشت: دولت آینده آمریکا به طور محتمل باید اقدام‌های دولت اوباما در رفع تحریم‌ها و پرداخت‌های نقدی به ایران را قطع نماید.
«جورج . جی. میچل» سناتور دموکرات سابق آمریکا که رهبر اکثریت دموکرات‌ها نیز بود، در همین زمینه و در گفت‌‌وگو با نشریه «سلون» گفت، در صورت باطل شدن توافق اتمی ایران از سوی «ترامپ» ریس جمهور جدید آمریکا، او اهرم‌های فشار بر ایران را محدود می‌سازد.
میچل در این زمینه اظهار داشت: «من معتقدم وقوع چنین موردی اشتباه تاسف باری خواهد بود که عواقب جدی و مضری برای آمریکا و تمام جهان دارد.»
وی افزود: «آمریکا به پنج کشور روسیه، چین،انگلیس، فرانسه و آلمان برای مذاکره جهت توافق با ایران پیوست. این توافق تقریبا از سوی همه کشورهای جهان پذیرفته شده است. دلیل حصول این توافق تحریم‌های اعمالی بر ایران و تاثیر آن بر اقتصاد این کشور بود. کارایی این تحریم‌ها نیز به خاطر جهانی بودنش بود و این که تحریم‌ها تنها مختص آمریکا نبودند.»
میچل در ادامه گفت :«وقتی این توافق حاصل شد، پنج کشور یاد شده مشخص ساختند که حتی اگر آمریکا توافق را رد کند، آن‌ها دیگر تحریم‌ها را ادامه نمی‌دهند. بنابر این، استدلال منتقدان رییس جمهور در کنگره و جاهای دیگر که ما باید توافق را باطل کنیم و تحریم‌ها را افزایش دهیم، استدلالی اشتباه است. زیرا در وهله نخست این تحریم‌ها به خاطر بین‌المللی بودنش موثر بودند. ما می‌توانستیم تحریم‌ها را افزایش دهیم اما دیگر کشورها که به ما پیوستند آشکار ساختند که این مسیر را ادامه نمی‌دهند.»
