استقلال در فهرست این فصل خود 8 بازیکن بالای میلیارد دارد و البته این در شرایطی است که تعداد فوتبالیست‌هایی که قراردادشان رقم نزدیک به میلیارد را یدک می‌کشد نیز کم نیستند و 6 بازیکن این تیم رقمی بالاتر از 700 میلیون تومان برای استقلال تعهد ایجاد کرده‌اند.
این ارقام سرسام‌آور در شرایطی است که صرف حضور در باشگاه استقلال برای بسیاری از فوتبالیست‌های ممتاز ایران مساله مهمی است و البته یقیقا این امکان وجود داشت تا با این 14 نفر و حتی نفرات دیگر طوری مذاکره کرد که دریافتی آنها تا حد زیادی کاهش پیدا کند. استقلالی‌ها در فهرست‌شان بازیکنانی دارند که اگرچه جزو میلیاردی‌های امسال هستند اما یقینا در صورت وجود مسئولیت اقتصادی بیشتر در ذهن مدیران باشگاه با قراردادی به مراتب کمتر در این تیم می‌ماندند. بازیکنانی که البته بعضی از آنها قرارداد سنگین امسال خود را مدیون حضور چهره‌های دیگری در نقل و انتقالات فصل گذشته باشگاه استقلال‌اند.
این مسائل را با موضوع کاهش درآمدها در فوتبال ایران جمع بزنید و به نتیجه برسید. فوتبال در ایران بیش از 90درصد درآمد خود را با منابع دولتی و نفتی گره زده و هنوز شرایط باشگاه‌ها به سمتی نرفته تا از کیسه خرج کنند وگرچه استقلال و پرسپولیس و تا حدی تراکتور با دریافت مبالغی از شرکت‌های مختلف برای تبلیغات روی پیراهن و موضوع پیامک‌ها درآمد خود را تامین می‌کنند، اما باز هم مساله‌ای به نام بدهکاری و نبود منابع درآمدی مطمئن مثل حق پخش تلویزیونی باعث می‌شود که لاجرم مدیران این باشگاه‌ها محتاط‌تر تصمیم به خرج کردن بگیرند که البته افشارزاده کمتر در این زمینه مدیریت کرده و فهرست استقلال با حداکثر ولخرجی بسته شده است.
جالب اینکه علیرضا منصوریان فصل پیش در باشگاه نفت تهران هم رویه‌ای مشابه را به این باشگاه تحمیل کرد که نتیجه‌اش، ورشکستگی کامل باشگاهی بود که در صورت خرج متناسب با جیب شرایط بهتری نسبت به امروزش می‌داشت.
اینکه وزیر ورزش از مدیر منصوب خود می‌خواهد مراقب مخارج بی‌رویه آن هم در حوزه نقل و انتقال بازیکن‌ها باشد، اعتراض کاملا واردی است. بخصوص که متاسفانه باشگاه‌های ایران اصولا همه درآمد خود را صرف بازیکن می‌کنند و هیچ درصدی از بودجه سالیانه صرف توسعه و آینده نمی‌شود. اگر این روش درست بود قطعا کشورهای صاحب فوتبال هم آن را در پیش گرفته بودند.
