مجتبی شاکریبا اشاره به مکاتبه چندی پیش مدیران نشریه «همشهری معماری» با وی به منظور دفاع از پیاده راه 17 شهریور و اعلام مخالفت با بازگشایی آن به روی خودروها، گفت: این مکاتبه اگرچه به منظور دفاع از پروژه مذکور صورت گرفت اما به صراحت از انحراف مشاوران طرح و ارائه راهکارهای صرفا کالبدی و غیراجتماعی در این پروژه اذعان شده است.
وی افزود: سردبیر «همشهری معماری» در این مکاتبه راه‌حل‌های گره خورده به عبور خودرو و بازگشایی 17 شهریور را اشتباهی پر هزینه توصیف کرده است اما به نظر می رسد مخالفان بازگشایی پیاده راه مذکور باید به چند نکته توجه کنند.
شاکری با اشاره به سپری شدن حدود پنج سال از زمان احداث پیاده راه 17 شهریور، گفت: شورای سوم و چهارم هر دو مخالف این پروژه بودند چراکه هیچ پیوست مطالعاتی قانع کننده‌ای از ابتدا برای آن ارائه نشد. اما اقدام و پافشاری و صرف هزینه هنگفت چند ساله شهرداری به باقی ماندن این پیاده راه بی نتیجه بود و در نهایت به درخواست شهروندان مقرر شد این معبر در روزهای گذشته بازگشایی شد.
وی با بیان اینکه امکان شکل‌گیری راسته فرهنگی در معبری که طی سالیان دراز محل کسب و کار بوده است، وجود ندارد، افزود: چنین طرح‌هایی نیازمند مطالعه جامعه‌شناسانه است تا به وسیله آن امکان تغییر و تحول اساسی بافت کسب و کار به راسته فرهنگی سنجیده شود. اما مطالعات مذکور در طرح پیاده راه 17 شهریور صورت نگرفت و از این رو در نهایت شکست خورد.
شاکری با تأکید بر اینکه کم تحرک یا فلج کردن بخشی از شهر و ایستادن مقابل ساکنان و کسبه محله توجیه منطقی ندارد، خاطرنشان کرد: در سال‌های اخیر هزینه‌های هنگفتی به منظور تبدیل بافت محور 17 شهریور به یک بافت فرهنگی صورت گرفت اما ثمربخش نبود. بنا بود تغییر وضعیت بین بد و خوب باشد اکنون مدیریت شهری برای خاتمه دادن به اعتراضات به حق شهروندان ناچار شد بین بد و بدتر دست به انتخاب بزند و بازگشتن از راه رفته یعنی گشایش دوباره پیاده راه به روی خودروها را انتخاب کند.
وی تصریح کرد: روند طی شده نشان از سنجش نادرست مدیریت شهری در قبال تصمیم‌گیری‌های کلان با محوریت تغییر گسترده در کالبد شهر دارد و از این رو در مورد پروژه‌های مشابه باید پیش از هر اقدام عملی و هزینه کرد ریالی از بودجه، پیوست های مطالعاتی بی طرفانه تدوین و درباره ضرورت اجرای پروژه داوری شود.
رییس کمیته فرهنگی شورای شهر تهران با اشاره به اینکه شهرداری با اتکاء به ایده کلی توسعه پیاده راه ها در تهران، نسبت به بازگشایی محور 17 شهریور نظر موافق ندارد، یادآور شد: پیاده راه سازی در محورهای تاریخی فلسفه و کارکردی متفاوت با بافت های مسکونی و تجاری دارد. پیاده راه سازی در بافت های تاریخی با هدف حفظ ابنیه میراثی از خوردگی ناشی از انتشار آلاینده خودروها و نیز فراهم کردن فضایی برای بهره مندی شهروندان از راسته ها و اماکن میراثی صورت می گیرد اما در یک راسته تجاری نظیر 17 شهریور چنین کارکردی اساسا موضوعیت ندارد.
وی خاطرنشان کرد: اگر قرار است شهرداری در خارج از بافت تاریخی صرفا با هدف فراهم کردن فضایی برای پیاده روی شهروندان نهضت پیاده‌راه‌سازی را کلید بزند، بهتر است به جای این کار نهضت بهره‌برداری از دو هزار و 170 بوستان محله‌ای، منطقه ای و فرامنطقه ای پایتخت را جایگزین کند و شهروندان را به استفاده از امکانات پیاده‌روی این بوستان‌ها هدایت کند. این اقدام برای مدیریت شهری بسیار ارزان‌تر از نهضت پیاده‌راه‌سازی است چراکه نیازی به تملک املاک یا تجهیز و بهسازی معابر به صورت گسترده وجود ندارد و کافی است شرایطی فراهم شود تا ظرفیت موجود بوستان‌ها به طور کامل مورد بهره برداری قرار گیرد.
شاکری تاکید کرد: پیاده‌راه‌سازی در بافت تجاری نیز تنها در صورتی علمی و منطقی است که شهروندان به امکانات حمل و نقل عمومی برای جابجایی دسترسی نداشته باشند. به عبارت دیگر مدیریت شهری نمی باید شهروندان را مجبور به پیاده روی در یک محور کند و از این جهت تنها در صورتی که مسیرهای جایگزین و وسایل نقلیه برای نقل و انتقال آنها پیش بینی شده باشد، امکان تبدیل یک محور به پیاده راه وجود دارد.
