محمد بنا بعد از ناکامی در المپیک ریو برخلاف همیشه حرف از ماندن زد و گفت حاضر است دوباره به عنوان سرمربی در میدان می‌ماند و به کارش ادامه دهد. مطمئنا شنیدن این جملات از مربی بزرگی که باوجود کارنامه‌ای درخشان، ید طولایی در قهر و آشتی دارد، بسیار عجیب و کم‌سابقه بود. به ویژه آنکه این بار با وجود اختیارات تام، شکست بزرگی را در کارنامه خود و کشتی فرنگی ثبت کرد.
اهالی کشتی هم پیش‌بینی می‌کردند محمد بنا بعد از بازگشت از المپیک ریو، به محض ورود به فرودگاه امام خمینی(ره) ، همچون رقابتهای آسیایی ۲۰۱۱ ازبکستان، المپیک ۲۰۱۲ لندن و آسیایی ۲۰۱۴ قزاقستان، راهی منزل شود و طبق همان سنت همیشگی، قید همکاری با فدراسیون را بزند، اما این بار اتفاق دیگری افتاد و او خبر از تصمیمی متفاوت داد.
البته سوال اینجاست، حالا که محمد بنا حرف از ماندن زده، آیا متولیان فدراسیون کشتی و شورای فنی کشتی فرنگی همچنان حاضرند به خواسته‌های مختلف او تن دهند؟ آیا رسول خادم دوباره راضی می‌شود با توجه به مصلحت کار و فضای حاکم بر کشتی، چشمان خود را بر اجرای قانون و فرایند انتخابی در کشتی فرنگی ببندد و دوباره همه چیز را تحت اختیار بنا قرار دهد؟
به واقع آقای خاص باید با توجه به اتفاقات المپیک ریو به این حقیقت رسیده باشد که در صورت ماندن دیگر خبری از آن اختیارات تمام و کمال پیش از ریو نیست و او باید همچون دیگر سرمربیان عرصه ملی تابع قوانین مصوب و جاری فدراسیون باشد.
در واقع این بار، او نیست که حرف اول و آخر را می‌زند و اگر قرار به همکاری باشد، برخلاف گذشته، تصمیم گیرنده اصلی، رئیس فدراسیون و اعضای شورای فنی خواهند بود. همان نفراتی که پیش از المپیک از نگرانی قهر دوباره محمدبنا با هر خواسته منطقی و غیرمنطقی او همراهی کردند و سیاست سکوت و مدارا را در پیش گرفتند.
پیش از این شاید بنا می توانست بر نتایج تاریخی و طلایی المپیک ۲۰۱۲ لندن تکیه کرده و هر سازی که خواست کوک کند، اما حالا یک ناکامی بزرگ در پرونده دارد. یک ناکامی بزرگ در المپیک ۲۰۱۶ ریو که در واقع ضعیف‌ترین عملکرد دوران سرمربیگری اوست و هیچ بعید نیست در آینده نیز به پاشنه آشیل آقای خاص بدل شود.
به هر حال فعلا همه در انتظار بازگشت رسول خادم از برزیل هستند تا او طی روزهای آینده با همفکری شورای فنی کشتی فرنگی در خصوص ادامه همکاری با بنا تصمیم‌گیری کند. تصمیمی که امیدواریم این بار برخلاف چند ماه گذشته بر پایه منطق و واقعیت اتخاذ شود و رنگ و بوئی از نگرانی قهر دوباره بنا و بلاتکلیفی تیم المپیکی نداشته باشد.
با توجه به داشته‌های کشتی فرنگی و تاریخ این رشته، محمدبنا همچنان می‌تواند آقای خاص باشد و بزرگی کند، اما با یک تفاوت بزرگ؛ چراکه او دیگر اجازه و شرایط اعمال نظرات و سلایق شخصی در عرصه ملی و همچنین ادامه روند انتصاب ملی‌پوشان را ندارد. او ماندنی است، اما مشروط. مشروط بر احترام به قانون فرایند انتخابی و سازندگی در اوزانی که به دلیل حضور ستارگان طلایی لندن، مدتهاست هیچ پشتوانه و جانشینی ندارند.
