محسن پیرهادی عضو هیات رئیسه شورای شهر تهران در یادداشتی نوشت:
1. هیچگاه دأب و شیوه شهر امید، به تلخ نویسی و سیاه نمایی نبوده، نیست و نخواهد بود، اما این منافاتی ندارد که اگر جایی کمی و کاستی داریم، نشان ندهیم تا به امید خدا و همت مردم و مسئولین، آن نقص را کمرنگ یا حل نکنیم. امید است، این سطور، ذیل عنوان امر به معروف و نهی از منکر، قلمداد شود تا هم فریضه ای اقامه شده باشد که همه حسنات و خوبی ها در برابر آن، همچون قطره در برابر دریای پهناور است و هم در جهت رشد و اعتلای شهر، گامی در حد وسع برداشته باشیم.
2. زیر پوست شهر را در برخی موقعیت ها بهتر می توان دید؛ گویی طوفانی به پا می شود و ظاهر نسبتا آراسته شهر، رنگ دیگری به خود می گیرد و چهره ای نامهربان از خود، البته به آنها که آن موقع بیدارند و اهل کوچه گردی و خیابان گردی هستند به همشهری ها نشان می دهد. شهری که در آن، رختخوابی برای پیرمردی با لباسی مندرس و قدی خمیده پیدا نمی شود که از قضا فرزندانش در همین شهر، سکنی گزیدند و از عجایب روزگار، همین پیرمرد، آن ها را به خانه بخت فرستاده و خرجشان کرده؛ اما چه سود که اکنون، یک تکه کارتن، خوشخواب پیرمرد گشته و آسمان بی ستاره، نقش پتو و لحاف را برایش بازی می کند.
3. به گرمخانه ها که می روی و پای درد دل بعضی از کارتن خواب های دیروز و گرمخانه نشینان امروز می نشینی، متوجه می شوی، امکان دارد کارتن خواب باشی و لیسانس و فوق آن هم داشته باشی. تازه می فهمی حق نداری بعضی مریضی ها را داشته باشی وگرنه خانواده ات نیز، پیش از رفتن به دیار باقی با تو خداحافظی می کنند. در می یابی بعضی ها با یک غلط یک نمره ای تو را رد می کنند و فرصت جبران هم نمی دهند و نتیجه این می شود که پدر، برادر، همسر یا هر عضوی از خانواده بخوابد اما نه زیر پتوی گرم یا روی تخت و کنار خانواده، بلکه روی نیمکت پارک، زیر پل، روی پل عابر پیاده و حالا امروز به مدد شهرداری، حداقل در گرمخانه؛ اما کیست که به خود جرئت مقایسه دهد، در خانه و پیش خانواده بودن را با دوری و فراق و سختی؛ با خوابیدنی که راحت است اما نمی دانی از سرما خوابت برد یا از دردهای جسمی و روحی، فکر و خیال تو را خواب کرد یا گرسنگی مفرط.
4. کارتن خواب به خودی خود، باید مورد مطالعه قرار گیرد اما عللی که افرادی را به کارتن خوابی می رسانند نیز، حتما باید مورد مداقه و بررسی قرار گیرند. چرا که مسئله کارتن خوابی فقط مربوط به محل خواب نیست، مربوط به سبک زندگی فرد می شود. خطراتی که یک کارتن خواب را تهدید می کند چندین برابر سایرین است، از اعتیاد به مواد مخدر و انواع و اقسام بیماری ها گرفته تا خلاف های خرد و کلان. فعالیت هایی که کانون گرم خانواده را هدف گرفته و انسجام و اتحاد خانوادگی و فامیلی در آن کمرنگ شده، روز به روز بیشتر می شود و نگرانی ها برای این پدیده نیز رو به فزونی می رود.
