یکی از ششصد و پنجاه و هفت هزار و چهارصد و شصت و سه نقد اساسی که به دولت قبل وارد است این است که چرا عدل رفته در بلاد کفر و مرکز استکبار جوری سرمایه‌گذاری کرده که به محض اینکه آن‌ها اراده کردند توانستند هرچقدر در جیب‌هایشان جا می‌شود از پول ما بدزدند یا به بیان فخیمانه تر اموالمان را بلوکه کنند. البته خود رئیس دولت سابق بر این اعتقاد است که تا زمانی که ما بودیم آن‌ها جرئت دستبرد زدن به دارایی‌های ما را نداشتند. از بس که در مجامع بین‌المللی شلوغ می کردیم و نوامیسشان را جلوی چشمانشان ردیف می‌کردیم. اما دولت کنونی چون حیا و عفت پیشه کرده، آن‌ها هم دور برداشته‌اند و دستشان را تا آرنج در جیب ما می‌کنند.
نگارنده این مطلب نقدهای جدی بر شیوه تربیتی دولت قبلی دارد و اعتقاد دارد که به کار بردن بسیاری از کلمات توسط رئیس‌جمهور سابق در مجامع بین‌المللی صحیح نبوده است زیرا به هر حال امکان داشته که از آنجا خانواده رد شود و یا بچه نابالغ در جمع بوده باشد.
به هر صورت ما در حیطه فهم ناقص خودمان برای تلافی این اقدام خصومت منشانه آمریکا یک پیشنهاد داریم. اینکه ما نیز در اقدامی مشابه دارایی‌های کلیدی آمریکا در ایران را مسدود کنیم. به فحش و فضیحت و گیس و گیس‌کشی هم نیازی نیست.
شاید بپرسید دارایی؟ آمریکا؟ شیب؟ بام؟ مگر آمریکا در ایران دارایی دارد؟ ما هم جواب می‌دهیم بله که دارد خوبش را هم دارد. این همه نخبه و مغز که سالانه دودستی تقدیم آمریکا می‌کنیم تا بعد از تحصیل در ناسا و جنرال موتورز و اپل و مایکروسافت و ... مشغول به کار شوند مهم‌ترین دارایی‌های آمریکا هستند که در حال حاضر همین‌جا دارند ماستشان را می‌خورند. خب چه ایرادی دارد که به این‌ها کار با درآمد بالا و خانه و ماشین و امکانات رفاهی بدهیم تا همین‌جا درست‌وحسابی زندگی کنند و قید آمریکا رفتن را بزنند؟ می‌مانند اینجا هم کشورشان را می‌سازند و هم خودشان را. آمریکا هم بعد از مدتی به دست و پایمان می‌افتد که: «غلط کردیم! خودمان که از پیچ و مهره‌های ناسا سر در‌نمی‌آوریم؛ یک توک‌پا این دانشمندانتان را بفرستید کمک؛ فضانورد ما توی مریخ دنده عقبش جا نمی‌رود؛ هرچقدر هم دلتان می‌خواهد غنی‌سازی کنید؛ اصلا این چیزها به خودتان مربوط است.»
نه خداییش ایده را حال کردید؟
