دانشمندان دریافته‌اند که هورمون "گرلین" که قبل از غذا آزاد شده و اشتها را افزایش می‌دهد، اثر منفی هم در تصمیم گیری و هم در کنترل تکانه دارد.هورمون گرلین هورمونی است که در هنگام گرسنگی در معده تولید می‌شود .
تکانه نیز عبارت است از تمایل به انجام عملی به منظور کاهش تنش و استرس افزایش یابنده‌ای که در نتیجه اوج گیری وسوسه‌های غریزی ایجاد می شود. به عبارتی ساده‌تر، زمانی که یک فرد وسوسه انجام عملی را دارد تا به این طریق اضطراب، تنش و استرس خود را کاهش دهد، در اصل یک تکانه را تجربه کرده است.
محققان این پژوهش از دانشگاه گوتنبرگ، برای اولین بار قادر به نشان دادن این امر بوده‌اند که افزایش سطح گرلین که قبل از وعده‌های غذایی و یا در زمان ناشتا بودن بروز می‌کند، بر گرفتن تصمیم‌های عقلانی تاثیر می‌گذارد.
در این پژوهش جدید نشان داده شده است که این هورمون اثر منفی بر قابلیت تصمیم گیری و کنترل تکانه در موش‌های صحرایی دارد.
محققان در این پژوهش موشها را تربیت کرده و آنها را با دادن پاداش (شکر) وادار به انجام کارهایی مانند فشار دادن یک اهرم یا مقاومت در برابر فشار دادن آن کردند.
موشها این کار را بارها و بارها و با دریافت علامت‌هایی مانند یک فلش از نور یا یک صدا یاد گرفتند و پس از آن در ازای انجام دادن یا ندادن آن کار به آنها جایزه ای داده می‌شد.
زمانی که علامتی مبنی بر انجام ندادن یک کار به آنها داده می‌شد، ناتوانی در مقاومت در برابر انجام ندادن آن کار نشانه‌ای از تکانشگری بود.
تکانشگری طیف گسترده‌ای از رفتارهایی است که روی آن کمتر تفکر شده و به صورت رشد نایافته برای دستیابی به یک پاداش یا لذت بروز می‌کنند.این رفتارها از خطرات بالایی برخوردار بوده و پیامدهای ناخواسته قابل توجهی را در پی دارند.
محققان دریافتند که با بالا رفتن سطح هورمون گرلین موشها رفتارهایی را از خود نشان می‌دادند که باعث از دست دادن جایزه می‌شد.
این پژوهش نشان داد سطوح بالاتری از گرلین ، از صبر کردن موشها برای رسیدن به پاداش جلوگیری می‌کند.
این یافته ها در مجله Neuropsychopharmacology منتشر شده است.
