استاد قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه ششم سوره بقره پرداخته است.
إِنَّ الَّذینَ کَفَرُوا سَواءٌ عَلَیْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا یُؤْمِنُونَ (6)
بعد از معرفی متقین و پاک دلان، این آیات، کفار متعصبی را معرفی می کند که به چنان لجاجت و عنادی دچار شده اند که سخن حق، هیچ تأثیری در آن ها نمی گذارد و ایمان نمی آورند.
«کفر» در زبان عربی به معنای پوشاندن و نادیده گرفتن است. کفرانِ نعمت نیز به معنای نادیده گرفتن نعمت و ناسپاسی است. کافر یعنی کسی که حق را نادیده می گیرد.
* از این آیه مى‌آموزیم:
*کفر و تعصّب، انسان را همچون سنگ و چوب در برابر پند و اندرز بی اعتنا می کند.
* دعوت پیامبران، همچون بارانی است که اگر بر زمین آماده ببارد، گل بروید و اگر بر شوره زار فروبارد، خار و خاشاک حاصل شود.
