داستان اسپانسرها و تصمیم‌ها و توقع‌های آنها می‌رود تا فوتبال ایران را دچار اختلاف و البته سرگیجه کند. به طور کلی اسپانسرها در فوتبال دنیا حق هیچ تصمیم‌گیری در موارد مدیریتی یا تعیین استراتژی باشگاه را ندارند، آنها روی سینه می‌روند و در بالاترین حد یک جایگاه ویژه برایشان در استادیوم‌ها در نظر گرفته می‌شود اما اسپانسرها در فوتبال ایران به دلیل عدم پرداخت حق پخش تلویزیونی و عدم رعایت کپی رایت و تصمیم‌های غلط برای صندلی فروشی، حتی جایی در هیات مدیره پیدا کرده‌اند و بعید نیست تا چندی دیگر مدیرعامل باشگاه باشند.
هر چه هست آخرین اختلاف‌ها به سرشاخ شدن استقلال و سازمان لیگ انجامیده است، آنجا که اسپانسر استقلال برخلاف عرف جهانی، میکسدزون محل بازی را تحریم کرده و دستور داده که کسی پس از بازی در این منطقه که برای مصاحبه تجهیز شده مصاحبه نکند و اگر کسی مصاحبه می‌خواهد باید به تمرین استقلال بیاید و جلوی میکسدزون اختصاصی باشگاه مصاحبه بگیرد.
البته باشگاه‌ها در همه دنیا می‌توانند و باید بتوانند که میکسدزون برای محل تمرین خود داشته باشند اما اینکه در میکسدزون ورزشگاه محل برگزاری مسابقات مصاحبه نکنند اندکی پیچیده‌تر است و لازم است برای آن ورزشگاه اختصاصی داشته باشند و خودشان اسپانسر بگیرند.
در دنیای توسعه یافته فوتبال باشگاه‌ها ورزشگاه اختصاصی دارند و برای ورزشگاه خود تبلیغات محیطی و میکسدزون می گیرند و درآمد آن را خودشان بر می‌دارند اما در ایران و با قوانین تبلیغات محیطی توسط سازمان لیگ برای تمام ورزشگاه‌ها گرفته و درآمدش بین باشگاه‌ها تقسیم می‌شود و به همین دلیل هم سازمان لیگ اعلام کرده که این اتفاق غیر قانونی است.
اینکه آیا این تقسیم منصفانه است یا نه؟ خود بحثی بزرگ است چرا که استقلال و پرسپولیس به عنوان مثال با سایپا نباید در این تقسیم ها برابری کنند اما حالا اسپانسر باشگاه استقلال تصمیم گرفته که در میکسدزون ورزشگاه کسی مصاحبه نکند و شاید هم از ابتدای فصل وقتی بازیکنان ممنوع المصاحبه شدند دلیلش همین نکته بوده باشد.
هر چه هست مطمئنا این تصمیم با مخالفت اسپانسرهای سازمان لیگ مواجه خواهد شد باید دید در نهایت چه تصمیمی اتخاذ می شود؟ و اسپانسر های طرفین نهایتا چه خواهند کرد. به نظر می‌رسد با توجه به قوانین داخلی در نهایت سازمان لیگ برنده این چالش باشد.
