بهمن پرورش نامی آشنا در منطقه غرب کشور وبه خصوص شهرستان کامیاران به واسطه تهور و شجاعت وی در غواصی و نجات جان دهها نفر در میان آب های دریاودریاچه ها، رودخانه و آب پشت سدهای این منطقه است.
پرورش را نه تنها در این بخش از کشور بلکه در سراسر ایران می شناسند و به قول خودش به اندازه چندین دور خط استوا در آب های ایران غواصی کرده تا جان ها را نجات دهد و یا جسد ها را برای خانواده های چشم به راه از آب بگیرد.
بارها این غواص شجاع و دوستدار انسان و انسانیت در رسانه ها از عدم رسیدگی به وی و توجه به کار بزرگی که انجام می دهد گلایه کرده و اظهار داشته که حتی بیمه تامین اجتماعی ندارد و اگر خدای ناکرده اتفاقی برایش بیفتد، همسر و فرزندانش... .
این ورزشکار و غواص که به جادوگرآب های سرد وخروشان ایران معروف است در یادداشتی گلایه های خود را بیان نموده است و وب سایت تحلیلی خبری شاهوخبر بر اساس رسالت خبررسانی خود آن را منتشر می نماید؛ امید که مسئولین دولتی با شجاعت تام بتوانند خواسته های هرچند ناچیز وی را برآورده نمایند.
بهمن پرورش هستم غواص کرمانشاهی و از جانبازان بدون پرونده جنگ، که یک روز قبل از عملیات مرصاد چهار فروند هواپیمای جنگنده شکارى اف 4 را دو پایگاه هوایی شهید نوژه از نابودی صد در صد نجات دادم.
از 28سال پیش تا این لحظه 93 نفر را در سوانح گوناگون از مرگ حتمی نجات داده ام و همچنین با پیدا کردن غریق های بیشماری در رودخانه های خروشان و سدهای عمیق و تاریک ، هزاران نفر از اعضای خانواده داغدار را از نگرانی خارج کرده ام.
به90 درصد اقوام ایرانی بارها و بارها تا سرحدمرگ امدادرسانی داشته ام از جمله درمیان مردمان بلوچ، زابلی، بختیاری، ترکمن،کرمانج، قشقایى، لر، ترک،کرد، عرب، مازنی، فارس،گیلانی و... .
تاکنون 25 هزار ساعت عملیات سخت و جان فرسا در 22 استان و 83 شهر ایران با راموفقیت سپری کرده ام وتاکنون 10 شهید والامقام و از جمله جسد 3 استاد خلبانی را پیدا نموده ام و به اکثر نیروهای نظامی امداد رسانی داشته ام.
مدت 17 سال است به صورت حرفه ایی در اختیار ارگان های امدادی بدون حقوق،.مزایا، حق ماموریت و حتی بیمه قرار گرفته ام وتمامی این سالیان با امکانات شخصی (تجهیزات غواصی) خدمت نموده ام؛ اما از هیچ جای این مملکت پهناور حمایت نشده ام.
تمام فعالیت های من که تا سرحد مرگ و از دست دادن جان خود بوده بدون هزینه انجام گرفته، ولی متاسفانه به اندازه سنجاقکی که «آندرانیک تیموریان» در زمین فوتبال حین مسابقه نجات داد، ارزش نداشته ام و کسی از حال من نپرسیده است وآنقدر که کار او انعکاس و بازتاب داشت اینهمه از خودگذشتگی و فداکار من تاکنون هیچگونه نمودی نداشته است.
برای کارهای من حتی به اندازه یک فوتبالیست رده آخر مملکت و یا یک هنرپیشه و یا یک نوخواننده ارزشی قایل نبوده اند، درحالیکه هر هفته مشغول امداد رسانی در آب های سرد و خروشان ایران هستم.
12 سال است نه خود و نه خانواده ام حتی تعطیلات نوروزی را حس نکرده ایم، هم اکنون مدت 8 روز است در گنگاور بدنبال غریق هستم، می خواهم بدانم مگر آقای «کی روش» مربی فوتبال می خواهد ایران را از خشکسالی و بیکاری نجات دهد که با ایشان قرار داد 30 میلیارد تومانی بسته می شود!؟ این مخارج به جز مخارج دیگرش از جمله ماهی 7 میلیون تومان هزینه موبایلش و 8 میلیون اجاره خانه اش و ... است.
اگر شما نگاهی به امکانات غواصی من داشته باشید که با آنها جان خود را کف دست می گیرم و به دل آب های خروشان می زنم، تاسف خواهید خورد؛ متاسفانه مسئولین کشور هم چشم و گوش های خود را در مقابل تلاش های من بسته اند.
خواهشمندم این همه جفا و کم لطفی که در طول این سال ها به بنده رفته است را انعکاس دهید، شاید به گوش کسی برسد.
