نشریه آمریکایی "اسلیت" در مطلبی واکنش مهمانداران زن فرانسوی به اجبار حجاب در تهران را زیر سوال برد و نوشت که رعایت قوانین اسلامی از سوی هواپیمایی فرانسه غیر معقول نیست:
در حالی که قرار است پروازهای پاریس - تهران شرکت ایرفرانس از روز ١٧ آوریل/٢٩ فروردین از سر گرفته شود، مدیریت این شرکت بخشنامه‌ای را به کارمندان خود ابلاغ کرده و از آنان خواسته که «در طول پرواز به ایران، شلوار و کت گشاد به تن کنند و پس از خروج از هواپیما موها را بپوشانند».
یک مسئول سندیکایی به اسم کریستف پیه به خبرگزاری فرانسه گفته بود: «هر روز تعدادی از مهمانداران با نگرانی تلفن می‌زنند و می‌گویند حاضر نیستند روسری به سر کنند».
از سوی دیگر یک شرکتی که در کشور سکولار است نمی تواند کارکنانش را وادار کند در مکانی کا رکنند که نیاز دارد پوششی داشته باشند که با فرهنگشان مغایرت دارد و از همین روز هم این شرکت هواپیمایی به کارکنان خود حق داده است که از پذیرش ماموریت در تهران خودداری کنند اما زا سوی دیگر این مدیران هر مجموعه هستند که رهنمودهایی را به کارکنان خود می دهند که وقتی نماینده شرکت متبوع خود هسند از انجام چه کارهایی خود داری کنند.
از همین رو نیاز است تا ایر فرانس با ارائه روسری به کارکنان خود به عنوان بخشی از یونیوفرمشان هم قوانین ایران را رعایت کند و هم هزینه ای برای کارکنان ایرفرانس نداشته باشد .
حالا که ماجرا تمام شده است، قانون مداران فرانسوی باید به کاربردهای این ماجرا دقت کنند. به دنبال این ماجرا یکی از اعضای اتحادیه مهمانداران با وزیر فرانسوی حقوق زنان و خانواده تماس گرفت و درخواست کرد از اعتراضان برای استفاده از پوشش روسری حمایت کند. این وزیر همان فردی است که اخیرا زنان مسلمان را به خاطر استفاده از حجاب به برده های سیاه پوست تشبیه کرده بود.
نکته اینجاست که اگر خانم وزیر و سایر فعالان حقوق زن از این که زنان فرانسوی غیر مسلمان ناچارند در یک ملت اسلامی روسری به سر کنند تا این حد ازرده شده اند، باید به اندازه ای عاقل باشند که بتوانند تصور کنند زنان مسلمان چه احساسی دارند وقتی فرانسه مجبورشان می کند حجاب خود را بالاجبار بردارند.
