مهدی رحمتی بی گمان یکی از بهترین دروازه بان‌های لیگ است و اتفاقا در بسیاری از بازی ها استقلال و مظلومی را مدیون خودش کرده است. او با جاگیری‌های دقیق و میلیمتری قدرت تفکر را از حریف خود می‌گیرد و در واقع ستاره بی‌چون و چرای این روزهای استقلال همین رحمتی است اما همین ستاره هم ضعف‌هایی دارد که کمتر دیده شده و البته شاید برخی از همین ضعف ها او را از تیم ملی ایران دور کرده است.
اول: شیوه وقت کشی
در مورد رحمتی باید تاکید کرد که او بسیار بد وقت تلف می‌کند و معمولا این کار او به سود استقلال نیست. در دیدار استقلال و پرسپولیس هم تلف کردن وقت از سوی رحمتی و روی زمین دراز کشیدن مهمترین دلیل دریافت گل از سوی استقلال بود تا جایی که مربیان پرسپولیس از آن زمان برای سرو سامان دادن و انتقال آخرین آنالیزها استفاده کردند و تیم شان را از نظر روانی مجهز کردند تا در نهایت بازی مساوی شود.
دوم: ضعف در جناحین
رحمتی روی ارسال های بلند از جناحین ضعف دارد و هرگز در این زمینه عالی نبوده است. این ضعف و تکرار اشاره به آن توسط امیر قلعه نویی شاید مهمترین دلیل اختلاف او و سرمربی پیشین استقلال بود.
سوم: شروع مجدد ها
شروع مجدد های رحمتی هرگز عالی نبوده و برخی مواقع بلای جان خودش شده است. او بارها در انتقال توپ به بازیکنان خودی اشتباه کرده و برخی مواقع هم روی شروع مجددها گل دریافت کرده. با وجود این ضعف ها البته باز هم باید تاکید کرد که او ستاره استقلال و بهترین دروازه‌بان این روزهای ایران محسوب می‌شود و این روزها استقلال بهتر از هر تیم دیگری این مهم را می‌داند.
