قرار است نخست وزیر انگلیس در ژوئن سال جاری میلادی همه پرسی ماندن در اتحادیه اروپا یا خروج از آن را در کشورش برگزار کند. «دیوید کامرون» در این همه پرسی سیاسی و حساس، حساب ویژه ای روی توافق اخیر به دست آمده با اتحادیه اروپا باز کرده است.
اساسا یکی از دلایل برخی عقب نشینی های مقامات اروپایی از خواسته های قبلی خود، تلاش برای کاهش آرای مخالفان حضور انگلیس در اتحادیه اروپا در همه پرسی پیش رو بوده است. با این حال به نظر می رسد معادلات جاری از آنچه کامرون و سران اروپایی از جمله «مرکل»، «یونکر» و «شولتز» پیش بینی کرده اند پیچیده تر است.
«جرمی کوربین» نه تنها دیوید کامرون را پیروز منازعه با اروپا قلمداد نمی کند، بلکه قویا معتقد است که وی با لحاظ کردن شروط بی اهمیتی که بهبودبخش وضعیت معیشتی شهروندان انگلیسی نیست و جایگزین کردن خواسته های مجازی، عملا به جای شهروندان انگلیسی، مخالفان داخلی خود در حزب محافظه کار را اقناع کرده است. کوربین معتقد است که دیوید کامرون فرصتی تاریخ را به سادگی از دست داده است.
این اظهارات از سوی رهبر حزبی مطرح می شود که مشی کلی آن نگاه داشتن انگلیس در اتحادیه اروپاست. سران و اعضای حزب کارگر به طور کلی مخالف خروج انگلیس از اتحادیه اروپا بوده و معتقدند که استمرار حضور لندن در میان کشورهای اروپایی منجر به پیدایش فرصت های شغلی و اقتصادی و سیاسی تازه ای برای آن خواهد شد.
با این اوصاف، جرمی کوربین و مقامات حزب کارگر نمی توانند چشمان خود را بر روی شانتاژ تبلیغاتی کامرون و حزب محافظه کار در خصوص توافق صورت گرفته با اروپا بسته نگاه دارند. در این میان سران کشورهای اروپایی نیز ترجیح می دهند فعلا اظهارنظری در خصوص توافق صورت گرفته ـ به صورت دقیق ـ نکرده تا بتوانند تا زمان برگزاری رفراندوم (تیرماه سال ۱۳۹۴) فضا را به سود موافقت شهروندان انگلیسی با ماندن در اروپای واحد هدایت کنند.
به عبارت بهتر، سران اروپای واحد فعلا در صددند تا قدرت مانور دیوید کامرون را برای اقناع افکار عمومی کشورش در خصوص باقی ماندن در اتحادیه اروپا افزایش دهند.
واقعیت امر این است که دیوید کامرون در حقیقت پیروز توافق صورت گرفته میان لندن و بروکسل نبوده است. بنابراین می توان اظهار داشت که بازی «برد ـ برد» برای اتحادیه اروپا و انگلیس در این مورد به بازی «باخت ـ باخت» تبدیل شده زیرا نه شهروندان اروپایی و نه شهروندان انگلیسی نسبت به توافق صورت گرفته دید مثبت و خوبی ندارند.
بر این اساس؛ مانور افرادی مانند جرمی کوربین بر سکته ناقص سیاسی دیوید کامرون در بروکسل بر شدت ناتوانی نخست وزیر انگلیس در مورد بزرگنمایی در قبال توافق صورت گرفته خواهد افزود.
