وبسایت « هافینگتون پست» در مطلبی با اشاره به تقویت قوای نظامی و رشد اقتصاد ایران مدعی شد: نگاه قدرتهای جهانی به ایران دیگرگون شده است. روزهایی که ایران به خاطر زیر پا گذاشتن قانون مجازات می شد رفته است. ولی اکنون برای بسیاری این نکته گیج کننده است که ایران می تواند با زیر پا گذاشتن قانونهای جهانی، به ویژه در این چند ماه پس از توافق هسته ای با شش قدرت جهان، قِسر در برود.
نویسنده در دنباله گزارش خود مدعی است: مقامات ایران با زیر پا گذاشتن آشکار قطعنامه شورای امنیت، بارها موشکهای بالستیک دوربرد و موشکهای زمین به زمین هدایت شونده با لیزر را آزمایش کردند. همچنین وزیر دفاع ایران، حسین دهقان، با همتای روسی خود، سرگئی شویگو، و نیز ولادیمیر پوتین درباره خرید سامانه دفاعی اس 400 گفتگو کردند که بسیار پیشرفته تر از اس 300 است.
هم اکنون باید به این پرسشها پاسخ داد که ایران در تلاش است تا کدام وجه ارتش خود را نیرومندتر سازد و چرا سازمان ملل از کارهای ایران در زیر پاگذاشتن قطعنامه های آن سازمان، چشم‌پوشی می کند. ایران در اندیشه پیشرفت نیروی هوایی خود است. تهران نیروی زمینی کافی برای عملیات در کشورهای بیگانه دارد و دوست دارد نیروی هوایی خود را برتر از نیروی هوایی ترکیه و کشورهای عرب منطقه بسازد. تهران با داشتن ارتش زمینی نیرومند و نیروی هوایی توانمند که از این نیروها پشتیبانی کند در مدیریت کردن درگیری ها در حوزه های ژئوپلیتیک و عقیدتی خود و نیز کاهش شمار زخمی های خود، دست بالا را خواهد داشت.
نویسنده در ادامه مدعی شد: بی گمان، رهبران ایران بی دریافت چراغ سبز کاخ سفید و دیگر قدرتهای شورای امنیت سازمان ملل این قراردادها را رسانه ای نمی کردند. آمریکا و دیگر قدرتهای غربی که دستور کار روشنی برای دست و پنجه نرم کردن با بحران سوریه و قدرت گرفتن داعش ندارند فرمان را به دست ایران داده اند.
ایران با داشتن ارتشی نیرومند در منطقه می تواند نظر قدرتهای جهانی را جلب کند و به دیگر کشورهای منطقه پیام بدهد که بازگشته و توان آن را دارد تا هر جنگ افزاری را که می خواهد، بخرد و غرب طرف او را خواهد گرفت، حتی سازمان ملل اعتراضی به کارهایش نخواهد داشت؛ بی آنکه هیچ یک از کشورهای منطقه یارای به چالش کشیدنش را داشته باشد.
و سرانجام درباره شورای امنیت سازمان ملل باید گفت که روسیه و چین طرف ایران هستند و کشورهای اروپایی دنبال منافع اقتصادی خود می گردند. رئیس جمهور آمریکا نمی خواهد دستاورد برجسته سیاست خارجی خود را، که همان توافق هسته ای باشد، لکه دار کند. دستاوردش این می شود که هر یک از دولتهای شورای امنیت پشتیبان ایران شده باشد. دلیلی ندارد که این کشورها ایران را به خاطر زیر پا گذاشتن قانون های جهانی مجازات سیاسی یا اقتصادی کنند.
