4 سال قبل، در آستانه انتخابات، او در گفت‌وگو با خبرورزشی اعلام کرد هرکسی بعد از او پشت میز ریاست فدراسیون بنشیند، بدبخت است. او در حالی فرد جانشین خود را بدبخت نامید که مدام از مشکلات می‌گفت و از اینکه واقعاً شرایط کار در فدراسیون فوتبال مهیا نیست.
کفاشیان اما در روز آخر به انتخابات رفت و توانست برای چهار سال دوم رئیس شود. همان شب وقتی در اتاق کفاشیان با او دیدار داشتیم و گفت‌وگو کردیم، رئیس گفت چون اعضای مجمع خواسته‌اند، آمد و رأی آورد. کفاشیان در واقع با این حرف نشان داد که خودش زیاد راضی به حضور در انتخابات فدراسیون فوتبال نبوده است. آن روزها حتی دوستان کفاشیان هم می‌گفتند او نباید در انتخابات شرکت کند. حتی احسان پسر کوچک او در مصاحبه‌ای با خبرورزشی گفت مادرش موافق ادامه فعالیت پدرش در فدراسیون فوتبال نیست چراکه به سلامتی‌‌اش ضربه می‌خورد.
ولی حالا بعد از 4 سال چه اتفاقی افتاده است که کفاشیان اینقدر برای ریاست فدراسیون فوتبال مشتاق است؟ او همچنان می‌گوید مشکل مالی دارند و مدیریت فدراسیون مشکل است ولی انگار خواهان ماندن پشت میز ریاست است. اگر او قبل از انتخابات دوره قبل می‌گفت رئیس بعدی هرکه باشد بدبخت است ولی امروز مدام تأکید می‌کند به انتخابات می‌رود و مشکلی ندارد.
او حتی می‌گوید رأی می‌آورد و این هشداری است به رقبای انتخاباتی‌اش. این سؤالی است که باید از خود رئیس پرسید؛ اینکه واقعاً در 4 سال اخیر چه گذشته است؟ احتمالاً او این بار هم به طنز و شوخی می‌گوید: «چون تازه در فوتبال دارد خوش می‌گذرد.»
