یک خوردو یک عمر خاطره، ماشینی که نزدیک به چهل سال در خیابانهای ایران زمین بی رقیب درخشید تا اینکه عمرش به سر برسد و از کارخانه به موزه منتقل شود، یکی گوجه ای اش را داشت دیگری با پیکان جوانان خود از تهران تا لندن تخته گاز رفت، ماشینی که چند نسل با آن خاطره بازی کردند، از پیکان تاکسی هایی که در اوج گرمای تابستان، همچون کوره ی آدمپزی مسافران را کلافه کرده بود تا آرزوی دهه ی شصتی ها برای داشتن یک مدل از همین پیکان های غراضه، این وسط شرکت سازنده هم که هرچند وقت یک بار دستی روی پیکان های قدیمی می کشید و به عنوان یک آپشن جدید همان خودروی دودزای قدیمی را به بازار معرفی می کرد.
ده سالی از آخرین پیکانی که تولید شد می گذرد اما پیکان بازها می نازند به خودروی افسانه ای خود، یکی درهایش را شبیه لامبورگینی کرده، دیگری از پیکان عروسکی ساخته که چشم هر بیننیده ای را به آن خیره می کند.
