به گزارش افکارخبر به نقل از مهر تیم ملی وزنه‌برداری ایران در رقابتهای جهانی که در هیوستون آمریکا برگزار شد با کسب عنوان پانزدهمی به کار خود پایان داد. ایران در رقابتهای جهانی قزاقستان هفتم شده بود و هشت پله نزول، موضوعی قابل تامل است.
آسیب دیدگی بدموقع سهراب مرادی و بهداد سلیمی و محرومیت سهراب مرادی بی تردید به تیم ملی ضربه زد اما کاروان ایران در آمریکا چهار وزنه بردار اوتی داشت. جابر بهروزی، رسول تقیان و نواب نصیر شلال. مجید عسکری هم بیست و هفتم شد و هیچ امتیازی به ایران تعلق نگرفت و در واقع با وزنه برداری که اوت می کند فرقی ندارد.
اگر فدراسیون وزنه برداری غیبت آن سه وزنه بردار را بتواند بدبیاری تلقی کند که واقعا هم بدبیاری هست، عملکرد بسیار ضعیف چهار وزنه بردار دیگر را چگونه می خواهد توجیه کند؟
این در حالی است که این وزنه برداران در رقابتهای لیگ بهترین عملکرد را داشتند و در واقع در بهترین شرایط به جهانی اعزام شدند.
حسین توکلی ابراز امیدواری کرده بود که که ایران حتی روی سکو برود البته قبل از اتفاقاغت عجیب تیم ملی. اگر فرض را بر این بگذاریم که بهداد سلیمی و سهراب مرادی هر کدام در این رقابتها سه مدال طلا کسب می کردند (که البته رقابت در دسته سنگین وزن و نتایج کسب شده نشان داد هرگز چنین اتفاقی نمی افتاد) و بابت هر طلا ۲۸ امتیاز به مجموع امتیازات تیم ملی اضافه می شد - ۱۶۸ امتیاز - امتیاز تیم ملی از ۲۱۶ امتیاز به ۳۸۴ امتیاز ارتقا پیدا می کرد . این را در نظر بگیرید که تیم قزاقستان با ۴۰۳ امتیاز سوم شد.
علی مرادی روزی که سکان هدایت فدراسیون را در دست گرفت این امیدواری در دل دوستداران وزنه برداری ایجاد شد که ایران به روزهای اوج خود بازمی گردد. اما پرداختن بی‌اندازه وی به فدراسیون گذشته و متهم کردن فدراسیون قبلی مبنی بر اینکه سهراب مرادی را تعمدا بازنشسته کرده، تمرکز لازم را برای توفیق و کامیابی از دست داد. این نکته قبلا در مقاله ای با عنوان «فدراسیون وزنه‌برداری به حاشیه نرود/ موفقیت نیاز به تمرکز دارد" در خبرگزاری مهر منتشر شده بود.
(البته علی مرادی بعدتر به نوعی از گفتههای خود مبنی بر اینکه اگر رضازاده می گوید نامه‌ای نفرستاده ما هم حرف یک قهرمان را می پذیریم از مواضع خود عقب نشینی کرد).
به هر تقدیر اگر فرض را بر این بگذاریم که ادعای توکلی مبنی بر اینکه ایران پنج سهمیه کسب کرده، درست باشد باز هم آینده روشنی در انتظار وزنه برداری در المپیک ریو نخواهد بود.
خود حسین توکلی که افتخار وزنه برداری ایران در سیدنی هم محسوب می شود گفته قشنگی دارد. وی می گوید: المپیک جای تفریح نیست. من خودم المپیک سیدنی را به یاد می‌آورم که هر شش وزنه‌بردار ما شانس مدال داشتند.
مخلص کلام اینکه عملکرد فدراسیون وزنه برداری ضعیف بوده و امیدواریم در نخستین اقدام پس از بازگشت، از جامعه ورزشی عذرخواهی کند و به فکر بازسازی این تیم باشد. در اینکه همواره همه تقصیرات بر گردن یک شخص و یا نهاد نیست تردیدی نیست و فدراسیون های قبلی و البته نهادهای ذیربط نیز مسئول اند اما عملکرد ضعیف وزنه برداران در این دوره که با توجه به مصاحبه های خودشان و آنچه از صفحه تلویزیون دیدیم، نوعی بازیکن سالاری در تیم ملی مشاهده می شد.
اگر این مشکلات ریشه‌کن نشود از دست علی مرادی هم که سابقه درخشانی در وزنه‌برداری دارد کاری برنمی‌آید.
