به گزارشافکارخبر،نفاق از مذموم ترین صفات و رذایل اخلاقی است که در آموزه های اسلام بشدت از آن نهی شده و به آفت ایمان از آن تعبیر می شود چنان که خداوند متعال در آیه ۷۷ سوره مبارکه توبه می فرماید: «در نتیجه، به سزاى آنکه با خدا خلف وعده کردند و از آن روى که دروغ مى گفتند، در دل هایشان تا روزى که او را دیدارى کنند پیامدهاى نفاق را باقى گذاشت».
پیامبر خدا(ص) فرموده اند: «نفاق ابتدا به صورت نقطه اى سیاه[بر دل] ظاهر مى شود و هر چه نفاق بیشتر شود آن نقطه بزرگتر مى گردد و چون نفاق به مرحله کمال رسید، دل به کلى سیاه مى شود.»
ایشان همچنین می فرمایند: «سه نفرند که خداوند در روز قیامت به آنها نمى نگرد و پاکشان نمى شمارد و عذابى دردناک در انتظارشان مى باشد: … و مردى که پیش روى تو اظهار دوستى مى کند و پشت سرت دلش آکنده از غلّ و غشّ است.»
و از امیرمومنان امام علی(ع) است که: «نفاق، ننگِ اخلاق است.»
ایشان همچنین در بیان علل نفاق فرموده اند: «نفاق انسان، از ذلّتى است که در خود حسّ مى کند.» البته مولای متقیان(ع) دروغ را نیز از علل نفاق معرفی می کنند.
علاوه بر این پیامبر اکرم(ص) در بیان ویژگی های فرد نفاق می فرمایند: «منافق کسى است که هرگاه وعده دهد خلف وعده کند، هرگاه کارى کند آن را فاش سازد(در بوق دَمَد)، هرگاه سخن بگوید دروغ گوید، هرگاه امانتى به او سپارند خیانت ورزد، هر گاه روزى داده شود سبکسرى کند و هر گاه روزى داده نشود(تنگ دست گردد) به غلّ و غش روى آورد.»
و از امیرمومنان امام علی(ع) است که: «منافق هرگاه نگاه مى کند براى سرگرمى است، هرگاه سکوت مى کند همراه غفلت است، وقتى سخن مى گوید بیهوده گویى مى کند، هرگاه بى نیاز شود طغیان مى کند، وقتى گرفتارى به او رسد داد و فریاد راه مى اندازد، زود ناراحت مى شود و دیر خشنود مى گردد، از اندکِ خدا ناخشنود مى شود و بسیارش هم او را خشنود نمى سازد، شرّ بسیار در سر مى پروراند و مقدارى از آنها را به کار مى بندد و افسوس مى خورد که چرا فلان کار بد را انجام نداده است.»
علاوه بر این آیات و روایات فرجامی ناگوار و سرانجامی شوم را به منافقان وعده داده اند.
خداوند در آیه ۶۸ سوره مبارکه توبه می فرماید: «خدا به مردان و زنان منافق و کافران آتش جهنّم را وعده داده است. در آن جاودانه اند. آن آتش براى ایشان کافى است و خدا لعنتشان کرده و براى آنان عذابى پایدار است».
پیامبر اکرم(ص) نیز در این باره فرموده اند: «کسى که در دنیا دو چهره باشد، روز قیامت با دو چهره از آتش محشور مى شود.»
و از امام صادق(ع) است که: «هر که با مردم با چهره اى رو به رو شود و با چهره اى دیگر از آنها عیب گویى کند، روز قیامت با دو زبان از آتش[به محشر] مى آید.»
پی نوشت ها:
غررالحکم
تحف العقول
بحارالانوار
میزان الحکمه
