سرویس مذهبی افکارنیوز- امام حسین علیه السّلام در سخنی فرمودند: «کسی که تو را دوست دارد از تو انتقاد می کند و کسی که با تو دشمنی دارد، از تو تعریف و تمجید می کند». ۱
چاپلوسی و تحسین نابجا از نظر اخلاقی مذموم است و می تواند مفاسد بسیاری به بار آورد. همچنین خودداری از تحسین و تمجید بجا نیز از صفات ناپسند است و از نظر فردی و اجتماعی نتایج بدی در بر دارد.
امام علی علیه السّلام در مشخص ساختن حدود آن، چنین می فرمایند: «ثنا گفتن و تمجید دیگران، بیش از حد شایستگی و لیاقت، تملق وچاپلوسیاست و کمتر از آنچه سزاوارند، ناشی از عجز تمجید کننده یا منشأ روانی آن بیماری حسد است». ۲
البته لازم است توجه کنیم که در تعریف و تحسین از دیگران، صداقت و واقع بینی شرط اساسی است؛ یعنی نباید بی دلیل و در هر زمینه ای تعریف کنیم. باید باور کنیم که واژه ها نیرو و انرژی دارند و چون انرژی می آفرینند باید صادقانه و واقع بینانه به کار گرفته شوند.
امام جواد علیه السّلام فرمود: «هر که کار زشتی را تحسین و تأیید کند، در عقاب آن شریک می باشد». ۳
منبع:
۱. بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۲۸.
۲. نهج البلاغه، حکمت ۳۳۹.
۳. کشف الغمّه، ج۲، ص۳۴۹.
۴. خانه خوبان، ش ۳۲، ص۶۴.
