به گزارش افکار نیوز، فلوریدا، نمایشنامه‌نویس کارگردان و موسس تئاتر «خاکریز» است. او از سال ۱۹۹۳ نیز مدیر مسول تئاتر شهرداری «سنلدزرو» در «بلونیا» ی ایتالیا است.
وی از سال ۲۰۰۳ میلادی پروژه‌های تئاتری را پیش می‌برد که به نوعی میشود اسمش را تئاتر پژوهشی نامید که به تلاقی فرهنگ‌های دور و متفاوت مربوط است. کارهای کارگاه‌های نمایشی او از یک جهت همکاری با خارجی‌های مقیم ایتالیا و بلونیا است و از طرف دیگر همکاری با کشورهای دیگر از جمله بولیویا، برزیل، نیکاراگوئه، مراکش، سنگال، فرانسه، لهستان، فلسطین و …
گروه او اغلب اجراهای موفقی در ایتالیا داشته و جوایزمختلفی هم دریافت کرده‌اند. تا کنون چهار کتاب رمان، نمایشنامه و تئوری‌های تئاتری از وی چاپ شده که از این میان نمایشنامه «باغچه» به سه زبان سوئدی، پرتغالی و آلمانی، ترجمه و منتشر شده است.
فلوریدا درباره شیوه اجرایی گروهش توضیح داد: در کارهای نمایشی‌ام اغلب نویسنده نمایشنامه‌ها خودم هستم. در مواردی هم که از کارهای کلاسیک استفاده می‌کنم آنها را به صورت تطبیقی کار می‌کنم مثل شکسپیر، کافکا، برشت و…اما از جهت کارگردانی خیلی دوست دارم که فضای نمایشی را در جایی خلق و اجرا کنم که اصلا فضای تئاتری ندارد، با این تفکر که هر فضایی می‌تواند تبدیل به تئاتر بشود. همچنین برای من شکل و استفاده از طراحی صحنه بسیار قابل اهمیت است.
او در ادامه درباره همکاری با سیامک صفری و اجرای متنی از محمود درویش گفت: من با تئاتر ایران بیگانه نیستم. سال‌ها قبل آتیلا پسیانی، نمایشی را در جشنواره ما اجرا کرد. سال گذشته رضا ثروتی را در بلونیا دیدم و با هم صحبت کردیم. در حال حاضر هم آرش عباسی که در بلونیا زندگی می‌کند، مشغول آماده سازی نمایش جدیدش در تئاتر ما است.
فلوریدا ادامه داد: کار کردن با سیامک صفری به عنوان یک بازیگر مطرح تئاتر ایران هم برای ما جذاب است. در این پروژه هدف ما از اول، کار کردن روی یک مونولوگ بود و وقتی متوجه علاقه مشترک‌مان به شعر فلسطینی شدیم، بسیار مشتاق شدیم به کار کردن در این زمینه و در این شرایط کسی بهتر از محمود درویش نمی‌توانست باشد و به این ترتیب «یک حافظه برای ماندن» را انتخاب کردیم.
این کارگردان تئاتر به ویژگی‌های این متن اشاره کرد و درباره داستان آن گفت: داستان رمان در بیروت ۱۹۸۲ اتفاق می‌افتد، زمانی که اوج بمباران‌های این شهر بود. رسوخ کردن در نظر مخاطبی همچون مخاطب ایرانی با زبان شعر آن هم در جامعه‌ای که با ادبیات و شعر آمیخته است، بسیار جالب است و کلام جهانی محمود درویش مناسب این اتفاق است. او به زیبایی هرچه تمام‌تر سعی بر این دارد با استفاده از زبان شعر خودش را انسان نگه دارد. زیر بمباران بیروت درست زمانی که انسانیت زیر خمپاره‌ها می‌میرد، او سعی دارد با عطر قهوه که نشان دهنده حیات و جریان زندگی برای او است، خودش را به انسانیت و زندگی
وصل کند.
وی ادامه داد: از طرف دیگر آمیختن فرهنگ‌های متفاوت با هم همیشه شیوه کاری ما بوده پس چه اتفاقی می‌توانست بهتر از همکاری یک بازیگر ایرانی و یک کارگردانی ایتالیایی روی متنی فلسطینی باشد.
این کارگردان تئاتر ایتالیا درباره مراحل آماده سازی این نمایش با توجه به اقامت سیامک صفری در ایران توضیح داد: ما آقای صفری را هر وقت در ایتالیا باشند، ملاقات و برای مقدمه‌سازی‌های نمایش با هم تبادل نظر می‌کنیم و امیدواریم بتوانیم در ماه اکتبر در ایران دیداری داشته باشیم. به این ترتیب مقدمات آماده‌سازی فضا و طراحی صحنه را در ایران انجام می‌دهیم تا به مرحله نهایی برسیم و آن هم حضور هنرپیشه در کار است با فضایی از قبل آماده و تکمیل شده.
پیترو فلوریدا در بخش پایانی این گفتگو درباره اجرای این نمایش در ایران و ایتالیا و دیگر کشورها به ایسنا گفت: ما پیام دوستانه و مشتاق به همکاری را از طرف امور بینالملل مرکز هنرهای نمایشی ایران دریافت کردهایم و امیدواریم در رایزنیهای دوجانبه بتوانیم در فستیوال تئاتر فجر امسال شرکت کنیم. پس از آن اجراهایی نیز در ایتالیا در سالن تئاتر خودمان خواهیم داشت و همچنین در فستیوال تابستانی ۲۰۱۴ تئاتر خودمان که در بلونیا هر سال اجرا میشود، شرکت خواهیم کرد چون از قبل و همیشه همکاریهایی با دیگر کشورهای اروپایی هم داشتهایم، امیدواریم بتوانیم اجراهای دیگری نیزخارج از
ایران و ایتالیا داشته باشیم.
