به گزارش افکارنیوز، دکتر الهه تکیه، از گروه زیست شناسی دانشکده علوم پایه دانشگاه پیام نور، در پژوهشی اثر مورفین خوراکی بر روی تکامل شبکیه جنین موش‌های بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار را مورد بررسی قرار داده است.
در این پژوهش، تعداد ۴۰ سر موش ماده بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار با میانگین وزنی ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم مورد استفاده قرار گرفتند. پس از حصول اطمینان از بارداری(تعیین روز صفر جنینی، E۰)، موش‌های ماده به دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم شدند. گروه شاهد طی آزمایش آب شرب شهری و گروه آزمایش آب شرب شهری حاوی مورفین(mg / ml ۰۵/۰) دریافت کردند. در روز ۱۷ بارداری(E۱۷) موش‌ها با استفاده از کلروفرم کشته شده و جنین‌ها طی عمل جراحی از بدن حیوان خارج شدند.
جنین‌ها به مدت یک ماه در محلول فیکساتیو فرمالین ۱۰ درصد قرار گرفتند. سپس سر جنین‌ها جدا و مراحل پردازش بافتی، برش‌گیری و رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین - ائوزین انجام شد و به وسیله میکروسکوپ نوری و نرم‌افزار موتیک(MOTIC) شبکیه آن‌ها تحت بررسی قرار گرفت.
قطر شبکیه در گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد کاهش پیدا کرده است. دو لایه شبکیه رنگ دانه دار و شبکیه عصبی در گروه شاهد به طور طبیعی شکل گرفته، ولی در گروه آزمایش از نظر زمانی به تاخیر افتاده و فضای خالی بین سلول‌ها مشاهده می‌شد. همچنین، میزان کورتیکوسترون پلاسما در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش یافته بود.
نتایج این مطالعه نشان میدهد که مصرف مورفین در زمان بارداری باعث ایجاد نقص و تاخیر در تکوین شبکیه چشم جنین شده که ممکن است به دلیل افزایش غلظت کورتیکوسترون پلاسما در گروه آزمایش باشد.
