کودک میان خیمه دلش بیقرار آب
امّا به دست دشمن سرکش مهار آب
چندین بنفشه بین حرم رو به قبله، حیف
بی سر میان معرکه خفته سوار آب
چشمان دخترک به سوی نهر علقمه است
یعنی که می کشد به خدا انتظار آب
لب را به شکوه باز نمود و به گریه گفت
با ما نبود جان پدر این قرار آب
گر تشنه لب به خیمه بمیرد برادرم
گردد سیاه در دو جهان روزگار آب
وقتی خبر رسید عمو تشنه شد شهید
دیگر نبود بر لب دختر شعار آب
شعر از: سید محمد جوادی
منبع: حروف مقطعه،ص۱۷۵.
