به گزارش افکارنیوز به نقل از تماشا، المپیک ۲۰۱۲ لندن برای تنیس روی میز ایران با موفقیت همراه بود.حضور نخستین زن و اولین پیروزی در تاریخ المپیک برای تنیس روی میز ایران، نمایندگان این رشته را سربلند به خانه بازگرداند. این موفقیت تا آنجا در مردم توقع ایجاد کرد که همه از سومین بازی نوشاد عالمیان ستاره تنیس روی میز ایران از او مدال المپیک می خواستند، کاری که حتی تصورش هم شوخی خنده دار است.
تاثیر عملکرد نوشاد عالمیان در المپیک لندن بر جامعه غیرورزشی آنقدر زیاد بود که بعد از پیروزی او مقابل تانگ پنگ هنگ کنگی سیل پیام های تبریک نوجوانان و جوانان غیرورزشی از اقصی نقاط دنیا و علاقه مندی نوجوانان و جوانان زیادی در کشور برای پرداختن به این رشته ورزشی غیرقابل پیش بینی بود. از این فرصت طلایی به وجود آمده باید استفاده کرد تا شاید در المپیک ۲۰۲۰ ایران یکی از مدعیان کسب مقام باشد، در غیر این صورت شاید دیگر این فرصت که از طلای المپیک نیز برای تنیس روی میز با ارزش تر است پیش نیاید.
نوشاد عالمیان که بعد از المپیک لندن موفق شد رنکینگ جهانی خود را تا رتبه ۶۴ بالا بکشد حالا خود را به عنوان یکی از مدعیان کسب مدال در المپیک ۲۰۱۶ برزیل معرفی کرده است اما پیشرفت بسیار سخت است و برنامه ریزی قوی و دقیقی را می طلبد. ایران می تواند در المپیک بعدی دو نماینده داشته باشد. قطعا با یک برنامه ریزی مدون و اصولی می توان نوشاد را به واسطه رنکینگ بالایش مستقیما راهی المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو برزیل کرد تا راه برای نماینده دوم ایران در آسیای میانه باز شود. هر چند باید ماند و منتظر بود تا قوانین جدید برای انتخاب سهمیه های المپیک بعدی مشخص شود.
برای حضور موفق نوشاد عالمیان در المپیک ۲۰۱۶ دو راه اصلی وجود دارد؛ ابتدا اینکه او در ایران بماند و بازیکنان و مربیان خوب خارجی برای تمرین با او به ایران بیایند یا اینکه او به باشگاه های اروپایی برود و در آنجا به تمرین و مسابقه با حریفان قدر اروپا بپردازد که البته حضور بازیکنان و مربی خوب خارجی در ایران به رشد دیگر بازیکنان نیز کمک خواهد کرد، کاری که در سال های نه چندان دور توسط بازیکنان و مربیان کره شمالی در ایران انجام شده است.
بعد از انتخاب یکی از این دو راه، برنامه ریزی اختصاصی چهارساله تا المپیک ۲۰۱۶ برای نوشاد عالمیان بایستی تدوین شود، حضور در اردوهای آمادگی خارجی، شرکت در مسابقات مهم بین المللی، تامین منابع مالی و امکاناتی بازیکن و برنامه ریزی سالیانه برای او در ۳۶۵ روز سال. برنامه ریزی های قبلی با مشکلات اساسی همراه بوده و این برنامه ها فقط برای حضور نوشاد در المپیک انجام شده ولی حالا دیگر بحثحضور نیست و او می خواهد یک مدعی جدی برای برترین های جهان باشد خصوصا کشورهای شرق آسیا که خوشبختانه عالمیان نشان داده می تواند آنها را شکست دهد.
البته نباید از دیگر بازیکنان مستعد و توسعه تنیس روی میز در کشور غافل بود، کارهای انجام نشده فراوانی وجود دارد که بایستی تدوین و انجام شود و برنامه های در دست اقدام نیز باید اصلاح گردد. کارهایی که باید به جد پیگیری و به انجام برسد عبارتند از: برنامه ریزی منظم و دقیق چند ساله برای کل تنیس روی میز کشور، برگزاری اردوهای منظم برای تمام رده های مختلف سنی، حضور با برنامه در مسابقات برون مرزی، برگزاری لیگ باشگاهی پویا، اهمیت دادن به باشگاه ها، نظارت و تقویت استان های بازیکن ساز و قطب این رشته در کشور، تزریق منابع مالی و امکانات استاندارد بین المللی به استان ها، ایجاد
همدلی در جامعه تنیس روی میز کشور، استفاده از مربیان برجسته داخلی برای تیم های مختلف ملی، پایان دادن به وضعیت نابسامان آموزش و اهمیت به مربیان نخبه، استانداردسازی بین المللی در برگزاری مسابقات داخلی، برنامه ریزی حداقل دو ساله برای حضور در مسابقات جهانی و آسیایی، تشکیل کمیته فنی قوی و مسلط بر همه ابعاد این رشته، تدوین قوانین برای حضور بازیکنان در رنکینگ جهانی، کنار گذاشتن نظرات و دیدگاه های شخصی و استفاده صحیح از سرمایه های موجود تنیس روی میز کشور و ... اینها گوشه هایی از اقداماتی است که باید برای کسب موفقیت در تنیس روی میز ایران در آسیا، جهان و المپیک انجام داد.
به امید کسب مدال در المپیک ۲۰۱۶.
