دوربین اختصاصی می‌خواهد که ما نداریم. معمولا صدا و سیما با شش تا۱۰دوربین بازی‌هاراپوشش میدهد.وقتی صحنه مشکوکی رقم می‌خورد داور ناگزیر است کنار زمین بیاید و همان بازپخش را ببیند، با همان زاویه‌ای که یک بیننده عادی هم در اختیار دارد. تصویر جدیدی نیست بنابراین اشتباهات به شدت زیاد میشود.ماباید این اشتباهات راکم کنیم.
باید به هر شکل ممکن دوربینهای اختصاصی را وارد ایران کنیم. کسی نمی‌تواند بگوید ما نصف تجهیزات را آورده‌ایم اما نصف دیگر را به دلیل تحریم نمی‌توانیم بیاوریم. به هرحال ما دستگاه اصلی را نداریم. اتاق VAR نباید اتاق فریب داوران شود. حتی در اتاق VAR هم اشتباهات داوری رخ میدهد. داور وسطی که به مانتیور مراجعه میکند تحت هر شرایطی تصمیم خود را عوض میکند. اصلا شاید تصمیم قبلی او درست بود اما وقتی کنار زمین میآید و فیلم بازپخش شده را میبیند حتما باید تصمیم خود را عوض کند. نمیدانم چرا آنها با مشاهده فیلم بازپخش، خود را ملزم به تغییر تصمیم قبلی خود میدانند. همین اشتباهات مهلک را رقم میزند. ما باید فکری به حال این معضلات کنیم. چون حرفهای نیستیم مشکل از در و دیوار برای ما می‌بارد. الان به‌جز یکی دو باشگاه هیچ باشگاهی استادیوم ندارد. همه از استادیومهای اجارهای متعلق به وزارت ورزش و دولت استفاده میکنند.
حالا نهادها باید با افزایش اجاره بهای استادیومها اقدام به خریداری تجهیزات کنند. با این تعداد دستگاههایی که الان در ایران وجود دارد عدالت در فوتبال برقرار نمیشود.
