لیونل مسی جایزه بهترین بازیکن فصل لیگ فوتبال حرفه‌ای آمریکا را برد و در فهرست بهترین بازیکنان سال فیفا هم هست. این نخستین باری است که یک بازیکن از تیم اینترمایامی که به جام‌جهانی باشگاه‌ها هم دعوت شده، برنده بهترین بازیکن فصل می‌شود. البته اینترمایامی تاریخچه‌ای طولانی ندارد و تازه ۶سال است که متولد شده.
مسی و رونالدو یا ستاره‌های بزرگ دیگری از این دست، وقتی در یک مسابقه یا تورنمنت حضور داشته باشند، امکان بردن جوایز فردی برای آنها راحت‌تر از دیگران است. مثلا رونالدو در شکست ۲بر یک النصر از الاتحاد، بهترین بازیکن زمین شد و برای چهارمین بار پیاپی این جایزه را در بازی‌های اخیر برد. این در حالی است که تیم او بازنده بود و خودش فقط ۳۹لمس توپ داشت، به اندازه سنش. درست است که کریس در ۴بازی پیاپی برای النصر گل زده و سال۲۰۲۴را با ۴۳گل زده در این سن به پایان برده، اما اگر نامش رونالدو نبود، شاید این جایزه به بازیکن دیگری می‌رسید.
درباره مسی هم وضعیت همین است. اگر اتفاق خاصی نیفتد، او در هر مسابقه‌ای که حاضر است، برنده جایزه بهترین بازیکن زمین می‌شود، چرا؟ چون برای اسپانسر نمی‌صرفد این جایزه به بازیکنی که کمتر شناخته شده است، داده شود. در این صورت، رسانه‌ها خبر این اتفاق را هم کار نمی‌کنند. وقتی مسی یا رونالدو جایزه بهترین بازیکن را به‌دست آورند، ارزش خبری پیدا می‌کند.
مسی در فصلی که با تیم آمریکایی سپری کرد، ۱۹بازی انجام داد و ۲۰گل و ۱۱پاس‌گل ثبت کرد که صدالبته این عملکردی عالی است اما او نه بهترین گلزن فصل شد، نه بهترین گلساز و نه تیمش به مرحله یک‌چهارم پایانی MLS راه یافت و آنها حتی در جام‌حذفی هم اوت شدند. مسی ۳ماه هم به‌دلیل آسیب‌دیدگی از ترکیب دور بود. او حتی در مراحل بالای حذفی لیگ هم بازی نکرد چون تیمش ۲بازی از ۳بازی رودررو را به آتلانتا یونایتد باخته و در همان یک‌هشتم از دور رقابت‌ها کنار رفته بود.
ستاره آرژانتینی فقط در ۴۴درصد موارد، در ترکیب اصلی اینترمایامی به میدان رفت و در ۴۹درصد دقایق ممکن بازی کرد و ۱۵بازی را به‌دلیل مصدومیت یا حضور در تیم‌ملی کشورش از دست داد. او با اینکه ۲۰گل و ۱۰پاس‌گل داشت، فقط در ۳۸درصد گل‌های تیمش مشارکت داشت.
در جدول گلزنان لیگ، بنتکه از دی‌سی یونایتد با ۲۳گل بالاتر از دنیس بوانگا از لس‌آنجلس اف‌سی و لوییس سوارس از مایامی (با ۲۱گل) بهترین گلزن فصل شد. در جدول گلسازان هم مسی جایی در جمع بالانشین‌ها نداشت. لوچانو آکوستا از چینچیناتی با ۱۷پاس‌گل، اواندر از پورتلند و گابریل پک از لس‌آنجلس گلکسی با ۱۵پاس‌گل در صدر جای گرفتند. رابین لود از مینه‌سوتا با ۱۳و ۴بازیکن دیگر با ۱۲پاس‌گل در رده‌های بعدی بودند. اما هیچ آماری اهمیت ندارد، مهم این است که نام لیونل مسی مطرح و توجه‌ها به لیگ حرفه‌ای فوتبال آمریکا معطوف شود. اگر یک بازیکن عادی بهترین عملکرد را داشته و بهترین گلزن و گلساز لیگ باشد و تیمش را به قهرمانی برساند، انتخابش به‌عنوان بهترین بازیکن فصل چه فایده‌ای دارد، اصلا چه‌کسی او را می‌شناسد؟ این لیونل مسی است که تماشاگران را به ورزشگاه و خبرنگاران را به جایگاه می‌کشاند. برای همین است که MLS با ۱۲.۱میلیون تماشاگر پس از لیگ برتر انگلیس (۱۴.۶) و بالاتر از بوندس‌لیگا (۱۲)، سری‌آ (۱۱.۶) و لالیگا (۱۰.۷) بیشترین تماشاگر را به ورزشگاه‌ها کشانده است.
مسی ۴۰.۸۳درصد آرای بازیکنان لیگ، ۴۳.۲۰درصد آرای رسانه‌ها و ۳۱.۲۵درصد آرای باشگاه‌ها را به‌خود اختصاص داد؛ در مجموع ۳۸.۴۳آرای کل. چوکو ارناندس از کلمبوس و اواندر از پورتلند در رده‌های بعدی جای گرفتند.
